We worden geregeerd door een disfunctioneel kabinet

Nederland kampt met een duurtecrisis, met woningnood, met overbevolking en met personeelstekorten. Maar waar houdt de regering zich mee bezig? Met plukjes natuur hier en met het toekomstige klimaat daar. Nederland heeft een disfunctioneel kabinet.

Pim van Galen en ik praten daarover in onze podcast annex video WWTV. In een half uur bent u helemaal bij. Over Haagse wegkijkerij, over de supermarkt- en gascrisis en over arme burgers die betalen voor rijke bedrijven. En over de naderende afstraffing.

Sinds de Oekraïne-oorlog eind februari begon ziet de wereld er heel anders uit, maar het kabinet RutteVier houdt krampachtig vast aan het coalitie-akkoord uit december, dat in alles het stempel draagt van D66, dat kennelijk zo nodig was bij de formatie dat het D66-verkiezingsprogramma één op één in het regeerprogramma belandde.

D66 houdt daar verbeten aan vast, kennelijk vastbesloten om de nieuwe kroonjuwelen natuur en klimaat nu wel eens tot een succesvolle afronding te brengen. Daarmee gijzelt D66-leider Sigrid Kaag de coalitie, waar het in VVD en CDA rommelt rond het door D66 aangedragen stikstofdictaat voor de landbouwsector.

Voldoende gas? Maar wel peperduur gas!

De coalitie houdt zichzelf vooralsnog angstig vast. Want iedereen weet, dat de grote onrust onder de bevolking nog gaat komen. In geen enkel land kan de regering schouderophalend voorbij gaan aan een Grote Verarming, zoals die zich die nu al aftekent en die de komende maanden verder vorm zal krijgen. Na de inflatie komt nu ook de recessie. Als de gasvoorraden al voldoende zijn, dan zullen de prijzen wel torenhoog blijken.

Het probleem doet zich op alle fronten voor. De bevolking groeit als kool door immigratie, maar het kabinet kijkt weg, doet niets en schuift alles vooruit – naar een volgend kabinet. Met D66 kan niet worden gepraat over immigratie – die altijd als een zegen wordt gezien – en evenmin met de ChristenUnie (die het net als D66 niet over de grote toestroom van asielzoekers wil hebben).

Hoe urgent zijn nu die stikstofmiljarden?

Het halveren van de stikstofuitstoot uiterlijk 2030 en het massaal saneren van de boerenstand is een allesoverheersende heilige graal, die niet alleen tientallen miljarden kost, maar ook van een rendabele bedrijfstak een niet-concurrerende, overheidsgefinancierde branche maakt. En dat allemaal op basis van de omstreden aanname dat de natuur van Nederland op instorten staat. Dat was nog nooit inzet van de verkiezingen, maar bepaalt wel de inzet van het kabinet.

Terwijl de oliemaatschappijen monsterwinsten maken op basis van de hoge prijzen van olie en gas die door burgers worden betaald, wordt een bedrijf als Shell ondertussen ook nog eens door de belastingbetalers gesubsidieerd omdat dergelijke bedrijven aan het ‘verduurzamen’ zouden zijn. Het zijn de consumenten die de heffingen opbrengen over de dure energie waarmee Shell zijn CO2 onder de zeebodem stopt en waterstoffabrieken bouwt (die eerder meer dan minder CO2 produceren).

Wereldvreemde politici

Hoe lang kan dit hallucinante gedoe door blijven gaan? Heel lang zal het niet zijn. Als je mensen boos wilt maken, moet je ze hun geld afnemen voor niet-urgente zaken terwijl de prijzen voor brood en brandstof de lucht in vliegen. Het is een explosief mengsel, dat er in Den Haag wordt gebrouwen.

Het land functioneert maar matig, omdat er overal personeelstekorten zijn, terwijl tegelijkertijd de bevolkingsgroei door immigratie nog nooit zo hoog was. De immigratie lost de personeelstekorten niet op en vergroot die mogelijkerwijs zelfs. Zoals de bevolkingsgroei ook de problemen van het stikstofbeleid en het klimaatbeleid van Nederland vergroten. Gebeurt er iets aan? Niets! Schiet het op met het oplossen van de woningnood die door de grootscheepse immigratie wordt verergerd? Niet!

Nog nooit zo impopulair

De problemen komen al massaal van buiten het land binnen, maar het kabinet RutteVier kijkt weg, schuift vooruit, is met zichzelf bezig en niet met het land. Dit kabinet maakt wel problemen, maar lost ze niet op.

In maart zijn er weer provinciale verkiezingen en de nieuwe statenleden kiezen de nieuwe Eerste Kamer. In de peilingen staan de belangrijkste regeringspartijen op (fors) verlies. De VVD-premier was nog nooit zo impopulair – en dat terwijl Nederland tot dusver bereid was hem veel te gunnen en veel te vergeven.

Statenverkiezingen zijn een uitgelezen gelegenheid om ‘ze in Den Haag’ van Jetje te geven, zoals bijvoorbeeld de laatste keer (in 2019) toen Forum voor Democratie de grootste werd, met een agenda tegen het immigratie- en het klimaatbeleid.

Dat zal niet precies zo weer gebeuren, maar dat de regeringspartijen geen meerderheid krijgen in de Eerste Kamer lijkt wel vast te staan. Probeer dan maar eens een verscherpte Stikstofwet (geen halvering in 2035 maar in 2030) door die Eerste Kamer te krijgen, zoals D66 heeft afgedwongen in de coalitie.

Brood- en brandstof-opstand

Revoluties beginnen niet zelden door hoge prijzen voor brood en brandstof. De kiezersopstand in het Fortuyn-voorjaar van 2002 kan ook minstens voor een deel worden toegeschreven aan inflatie (de invoering van de euro) en de ingezakte economie.

Waar het toen qua prijsstijgingen over procenten ging, gaat het nu – twintig jaar later – deels over tientallen procenten en bij het gas zelfs over een verveelvoudiging. Dat is ongekend. Politici die geen antenne hebben voor mensen van wie het bestaan wordt afgenomen of die massaal het einde van de maand niet halen tekenen hun eigen ontslagbrief.

Wynia’s Week is 104 keer per jaar realistisch en scherp. De donateurs maken deze broodnodige berichtgeving mogelijk. Doet u mee? Hartelijk dank!