Waarom krijgen moslims privileges die voor anderen niet zijn weggelegd?
Tijdens de ramadan van 2023 introduceerde de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond (KNVB) een extra eet- en drinkpauze voor islamitische voetballers. Hoe moeten die extra pauzes van de KNVB worden gezien? Is het een sympathiek gebaar? Of is die beslissing misschien minder positief dan ze lijkt?
| De KNVB adviseert het volgende bij avondwedstrijden waarbij het vasten tijdens een wedstrijd doorbroken mag worden: – De wedstrijd wordt door de scheidsrechter kort stilgelegd op het eerstvolgende beschikbare moment na zonsondergang (bij een overtreding, uitbal, achterbal, etc.); – De wedstrijd ligt kort stil en begint zo snel mogelijk weer; – Dit gebeurt bij wedstrijden waarbij er minimaal één persoon (speler en/of (assistent-)scheidsrechter) op het veld staat die meedoet aan de ramadan; – De scheidsrechter en trainer en/of aanvoerder van beide teams bespreken dit voor aanvang van de wedstrijd met elkaar zodat iedereen op de hoogte is. Als iedereen akkoord is, dan heeft het om deze reden stilleggen van de wedstrijd wat ons betreft geen consequenties. |
Een dag overslaan?
Tijdens de maand van de ramadan vasten moslims overdag. Ze eten en drinken pas weer als de zon onder is gegaan. Of dat lange vasten gezond is valt te betwisten, maar zoals met elke levensbeschouwelijke leefstijl zijn volwassenen vrij om zo’n keuze te maken.
De NOS stelt overigens dat moslims ervoor kunnen ‘kiezen om het vasten een dag over te slaan in verband met bijzondere omstandigheden. Bijvoorbeeld als ze zware lichamelijke inspanning moeten leveren, zoals bij een wedstrijd.’
De KNVB heeft haar scheidsrechters evenwel geadviseerd om de wedstrijden steeds kortstondig te pauzeren ‘op het eerstvolgende beschikbare moment na zonsondergang (bij een overtreding, uitbal, achterbal, etc.)’, mits er tenminste één participant aan de ramadan meedoet aan de wedstrijd.
Of moslims het vasten een dag mogen overslaan voor een – al dan niet professionele – voetbalwedstrijd is irrelevant. Het vasten is een keuze die ze zelf maken op basis van hetgeen waarin ze geloven; hoe de religieuze voorschriften zijn is niet relevant in een niet-islamitische, liberale, seculiere samenleving. In zo’n samenleving gaat het erom dat iedereen mag leven zoals hij of zij wil – en dus zelfs zoals een (vermeende) god voorschrijft – zolang anderen geen schade wordt toegebracht. De centrale vraag is dan altijd wat schade is en wat niet.
Het niet aanbieden van een extra pauze tijdens een voetbalwedstrijd na zonsondergang is in elk geval geen schade in die betekenis. Islamitische voetballers kiezen er zelf voor om te vasten én om te participeren in de wedstrijd.
In een liberale samenleving hoeven gelovige mensen niet gefaciliteerd te worden in hun geloof. Ze mogen hun geloof belijden, maar kunnen niet verwachten dat iedereen zich schikt naar hun wensen. De islamitische voetballers kunnen wachten met eten en drinken tot in de rusttijd, en als de zon dan nog niet onder is gegaan kunnen ze wachten tot na de wedstrijd.
Schade door ramadanpauze?
In hoeverre levert het aanbieden van ramadanpauzes schade op voor niet-islamitische voetballers of toeschouwers? Het nadeel dat islamitische voetballers ondervinden van hun keuze om te vasten wordt door de KNVB deels tenietgedaan. Maar voor de niet-religieuze voetballer die te weinig water heeft gedronken en kramp krijgt wordt er geen algemene pauze ingelast.
Ondervinden de niet-islamitische voetballers schade van de fysieke nivellering – hun lichamelijke voordeel wordt wellicht teniet gedaan – door de KNVB? Een extra pauze levert toeschouwers extra parkeerkosten op en wellicht kost het extra zendtijd voor televisiezenders. Dit alles lijkt echter wat ver gezocht, aangezien de ramadanpauze kort van duur is.
Een belangrijkere vraag is: waarom wordt een uitzondering gemaakt voor islamitische voetballers? Waarom wordt dan geen extra pauze ingelast voor vrouwelijke voetballers om even snel te kolven of een kind te voeden? Waarom worden wedstrijden niet verplaatst van zondag naar zaterdag als er christelijke voetballers meespelen? Waarom wordt een leren bal niet vervangen voor een kunstleren bal om veganisten tegemoet te komen?
Moet Keti Koti niet een voetbalvrije dag worden voor de spelers van de Antillen en Suriname? En in hoeverre moet rekening worden gehouden met degene die op de avond dat zijn beste vriend overleed jaarlijks even doorzakt? Moet bij een wedstrijd op de daaropvolgende volgende ochtend een extra drinkpauze worden ingelast? In al die situaties kan de betrokkene een belang hebben, maar de samenleving – en de KNVB – is deze individuele speler niets verplicht.
Is het hek daarnaast niet van de dam als er voor één groep mensen een uitzondering wordt gemaakt? Toch wordt zo’n uitzondering gemaakt voor moslims.
Moslims genieten in het westen al enkele decennia allerlei privileges als gevolg van een breed gedragen inclusiviteits- en diversiteitsbeleid in de samenleving. Allerlei organisaties hanteren quota om meer niet-westerse mensen – waaronder moslims – aan te nemen. Moslima’s mogen een hoofddoek dragen op hun rijbewijsfoto’s, maar niemand mag een muts of pet dragen op zo’n foto.
Moslims mogen een ambtseed afleggen waarbij ze zweren op Allah; maar ik mag niet zweren op de steun van mijn moeder. Tijdens de covidmaatregelen bleven moskeeën open, maar goochelclubs moesten sluiten. De koran wordt – ondanks zijn haatdragende teksten – zonder beperkingen verkocht, maar bij Wokeland van Coen de Jong worden disclaimers geplaatst; kennelijk om de verkoop te ontmoedigen.
Uitzonderingen voor islam
Waarom maakt de KNVB dan een uitzondering voor islamitische voetballers? Is het een uiterlijke verschijningsvorm van het wokisme? Coen de Jong (Wokeland) en Floris van den Berg (Het Spook van Woke) laten in hun recente werken zien hoe de samenleving zwicht voor islamisering. De Jong wijst erop hoe kritiek op islam in een ‘islamofobie-frame’ wordt geplaatst.
Sommige cabaretiers kiezen er zelfs voor om geen grappen meer te maken over de islam. Gerenommeerde atheïsten als Richard Dawkins durven zich niet eens uit te laten over ‘IS-bruiden’, uit de terechte angst om daarmee de islam te beledigen en daardoor het slachtoffer van gewelddadigheden te worden.
Islam ligt erg gevoelig in de samenleving en heeft daardoor een bijzondere positie verkregen. Woke omarmt gevoelens ten koste van de rede en is daardoor een opmerkelijke affaire aangegaan met islam. Islam moet namelijk niets weten van homo’s, lesbiennes, transgenders of genderzwevers – met name die laatste twee groepen zijn nou juist belangrijk voor het wokisme.
Het voorkomen van potentiële kwetsuren in de samenleving wint het binnen woke echter van het lijfsbehoud van de eigen mensen. Daarom gaat woke allerlei verbonden aan die gevaarlijk zijn voor zichzelf, waaronder een pact met de islam.
De invloed die woke heeft verkregen in de hedendaagse maatschappij zorgt echter voor een steeds sterker wordende positie voor islam.
Het staat de KNVB vrij om te bepalen wat de pauzeregels rondom voetbalwedstrijden zijn, hoewel daarin enige consistentie vereist lijkt te zijn. Islam is geen underdog in het westen, zo blijkt ook uit deze voetbalcasus. Ramadanpauzes zijn privileges van moslims in een seculiere samenleving.
Bart Collard is criminoloog en publiceert regelmatig in Wynia’s Week. Hij schrijft een proefschrift over de rol van ideologie bij islamitisch terrorisme.
De donateurs maken Wynia’s Week mogelijk. Doneren kan op verschillende manieren. Kijk HIER. Hartelijk dank!
