Verwijzing naar nazi’s ontkent praktijk van ‘omvolking’

Aanstaande maandag, ’s middags om vijf uur, dan is het zover. Een hoorzitting waarnaar de media en de oppositie misschien wel handenwrijvend uitkijken, en waarbij de coalitie een beetje het hart vast houdt. Het is dan namelijk de beurt aan de beoogd minister van Asiel en Migratie, Marjolein Faber van de PVV. En alhoewel de zitting met Fleur Agema (Volksgezondheid, PVV) aanstaande woensdag veel belangrijker is, vanwege de omvang van haar departement en haar rol als eerste vice-premier, zal de meeste aandacht vooralsnog toch naar het gesprek met mevrouw Faber uitgaan.

Want mevrouw Faber is niet onomstreden. Zij was niet Wilders’ eerste keus voor dit departement. Dat was een andere vertrouweling, Gidi Markuszower, maar Wilders trok diens kandidatuur in na een screening van de AIVD. Faber (1960) was van 2011-2023 lid van de Provinciale Staten van Gelderland (en fractievoorzitter van de PVV) en in diezelfde periode ook lid van de Eerste Kamer (sinds 2014 als fractievoorzitter). Bij de laatste verkiezingen kwam zij in de Tweede Kamer.

Gepekelde uitspraken

Als politica heeft Faber zich vooral ontpopt als iemand die zich zorgen bleek te maken over de islam en migratie. Daarbij schuwde ze gepekelde uitspraken en optredens niet. In 2017 protesteerde zij in Arnhem tegen de benoeming van Ahmed Marcouch: ‘Geen Arnhemmistan! We raken ons land kwijt’, was daarbij het motto. Bij de Algemene Beschouwingen van 2020 sprak zij uit dat er naar haar mening ‘een agenda werd uitgerold’ die gericht was op de ‘omvolking’ van Nederland. Twee jaar later werd haar in de Eerste Kamer het woord ontnomen en werd zij voor de rest van het debat geschorst, omdat zij toen Mark Rutte vroeg of ‘de vijfde colonne’ niet achter de regeringstafel zat.

Deze uitspraken, en andere, zijn de afgelopen dagen natuurlijk naarstig opgediept, en Faber heeft zich verweerd door te zeggen dat zij deze uitspraken als oppositie-politica heeft gedaan, dat zij nu minister wordt, een dienaar van de Kroon, en dat zij zich in die nieuwe functie ‘keurig’ zal gedragen. Evenals Wilders zelf is zij dus bereid om uitspraken en opvattingen in de koelkast te zetten teneinde dit kabinet mogelijk te maken.

Het is de vraag of Wilders er nu zo verstandig aan heeft gedaan om voor deze belangrijke post in het nieuwe kabinet deze dame voor te dragen. Het wordt natuurlijk prijsschieten, en de vraag is dan of mevrouw Faber de beloofde ‘keurigheid’ zal weten te bewaren. De kans is niet zo heel klein dat zich rondom haar persoon al gauw een crisis gaat aandienen die zijn uitwerking op het gehele kabinet zal hebben.

Maar over haar woordkeus valt ook nog wel iets anders te zeggen. Faber gelooft dus in een soort complot. Er is een ‘vijfde colonne’, een samenzwering van krachten die in opdracht van een vijand het verzet tegen die vijand probeert uit te hollen. En de leider van die colonne is misschien wel de premier van Nederland, ingehuurd om Nederland te islamiseren. Onderdeel van die samenzwering is een politiek van ‘omvolking’, waarbij de eigen bevolking stelselmatig wordt vervangen door nieuwkomers, immigranten uit vooral islamitische landen.

Faber geneutraliseerd

Mark Rutte dacht de inbreng van Faber te hebben geneutraliseerd door erop te wijzen dat het woord ‘omvolking’ onderdeel is van de nazi-ideologie. Hierbij betoonde hij zich echter een onnauwkeurig historicus. ‘Umvolkung’ is een term die vanaf het begin van de jaren dertig werd gebruikt om Duitsers naar aangrenzende landen te laten emigreren om die gebieden daarna als Duits te kunnen opeisen. In deze zin zouden islamitische leiders van landen waaruit mensen naar Nederland emigreren dus de omvolkers zijn.

Het is pas recent dat de term ‘omvolking’ onderdeel is geworden van een complottheorie waarin westerse politici er bewust naar streven om de eigen (westerse, inheemse, autochtone) bevolking via massa-immigratie te vervangen door nieuwkomers met een niet-westerse, islamitische achtergrond. De eigen bevolking zou op die manier, door deze ‘grote vervanging’ (Renaud Camus), een minderheid in eigen land worden.

Mijn fantasie schiet tekort om een dergelijke complottheorie serieus te nemen. Politici die bewust moslims importeren om de eigen cultuur te vernietigen? Ik zie wel een motief, maar niet de vereiste kwaadaardigheid.

Maar dat laat onverlet dat we de uitspraken van mevrouw Faber niet alleen maar met al dan niet gespeelde afschuw moeten verwerpen. Ik zou ze niet te letterlijk nemen en al helemaal niet naar de nazi’s verwijzen. Ik zou ze wel in die zin serieus nemen, dat er natuurlijk wel degelijk een demografische ontwikkeling gaande is die je, los van alle connotaties, als een ‘omvolking’ zou kunnen typeren. De Nederlandse bevolking groeit, maar die groei is uitsluitend te danken aan immigratie. De autochtone bevolking slinkt.

Die immigratie is niet alleen een sociaal-economische kwestie (met vragen over de houdbaarheid van de verzorgingsstaat, de woningmarkt, de veiligheid, enzovoort), maar eerst en vooral een culturele. Immigratie brengt met zich mee dat andere waarden en normen een plek krijgen, en die nieuwe waarden en normen verhouden zich niet per definitie heel gemakkelijk met de waarden en normen van de oorspronkelijke Nederlandse bevolking. Ook is waar dat zich een mysterieus bondgenootschap heeft gevormd tussen (radicaal-)links en deze nieuwe groepen. Ze omhelzen elkaar. Totdat het over gender gaat.

Bedreiging van de maatschappelijke vrede

Deze culturele botsing is een bedreiging van de maatschappelijke vrede. Alleen wie in een geprivilegieerde bubbel leeft, zoals nogal wat politici, ziet dit niet en erkent dit niet en benadert deze onrust met dédain en morele verontwaardiging. Bij alle andere mensen is er een bepaalde nervositeit onder de huid gekropen – en hoe vaker die wordt genegeerd of weggehoond, des te vaker die zich in de wanhoop van de schrille onzin hult. Daar zouden we het over moeten hebben, en nu eerst eens even afwachten wat Faber concreet gaat doen om deze bedreiging van de maatschappelijke vrede in te dammen.

Bart Jan Spruyt is historicus en journalist. Zijn columns over politiek en samenleving verschijnen iedere zaterdag in Wynia’s Week.

Wynia’s Week verschijnt altijd, twee keer per week. Het zijn de donateurs die dat mogelijk maken. Nog geen donateur? Kijk HIER. Hartelijk dank!