Links faciliteert nieuw fascisme

Wat iedereen zou moeten doen: een uitspraak van Gerard Reve, waarin hij tegen een nieuw fascisme waarschuwt, uitprinten en boven zijn bureau hangen. Want dat nieuwe fascisme danst door de straten.

Dus we krijgen een debat over de Russische beïnvloeding van Nederlandse politici, pogingen van Russische zijde om mensen te verleiden om tegen betaling pro-Russische en anti-Oekraïense propaganda te verspreiden. Vooral Thierry Baudet zit in de verdachte hoek. Toen Jesse Klaver (GroenLinks) hem van de week in een Kamerdebat vroeg om jaarverslagen van de Stichting Forum voor Democratie openbaar te maken, leidde dat de woordenwisseling waarbij Baudet zou hebben bedreigd met een ‘klap op zijn bek’.

Klaver greep het incident aan om, in een uitzending van Sophie & Jeroen, de problematiek te verbreden. Er is iets nog veel ergers aan de hand. Die roebels stromen niet alleen naar Nederlandse politici, maar ook naar de AfD in Duitsland, naar Marine Le Pen in Frankrijk en naar Vlaams Belang in België, en straks zit er gewoon een Kremlinfractie in het Europees Parlement. Voorwaar, een huiveringwekkend schrikbeeld!

Het spook van het Grote Rechtse Gevaar

En inderdaad: als het zo mocht zijn dat er vanuit het Kremlin een ragfijn spel wordt gespeeld om met roebels en propaganda westerse democratieën te ondermijnen, dan is dat hoogst bedenkelijk. Het is niet voor niets dat Geert Wilders (PVV) om ‘namen en rugnummers’ heeft gevraagd en daarover een Kamerdebat wil.

Maar toch wringt er iets. Links profileert zichzelf als ‘anti-fascistisch’, maar faciliteert ondertussen het echte fascisme.

In linkse kringen doen ze al enige tijd hun best om het volk te waarschuwen voor het Grote Rechtse Gevaar. Er zouden geheimzinnige netwerken bestaan van ‘radicaalrechtse’ groepen, die met behulp van Amerikaanse dollars een agenda schrijven en uitvoeren die zich regelrecht zou keren tegen de grote verworvenheden van het vrije, progressieve Westen. Ze zijn ‘racistisch’ en ‘homofoob’ en winnen aan invloed. Vanuit wat tegenwoordig ‘de binnenwereld van het politieke bestuur’ heet, is bijvoorbeeld een paar jaar geleden het rapport ‘Tip of the Iceberg’ geschreven: een waarschuwing tegen ‘religieus rechts’ en de lobby van dit netwerk in de politiek. En de Groene publiceerde van de week een vergelijkbaar onderzoek waaruit zou blijken dat een christelijk politiek netwerk in het Europees Parlement contacten zou onderhouden met ‘haatgroepen’.

Al deze initiatieven illustreren vooral de radicalisering van links zelf. Wie de linkse agenda niet deelt, heeft niet gewoon een andere mening, maar maakt onderdeel uit van het Grote Kwaad, van een sinister, verholen, mysterieus (maar gelukkig door linkse journalisten blootgelegd!) complot van ‘haatgroepen’ die een regelrechte bedreiging vormen van onze democratie en rechtstaat.

Ondertussen dreigt met deze acties een veel ernstiger ondermijning van onze samenleving aan het oog te worden onttrokken, een ondermijning die door links wordt goedgepraat en daarmee gefaciliteerd. In de nasleep van de oorlog tussen Israël en Hamas in Gaza nemen de antisemitische incidenten onrustbarend toe. Zozeer zelfs, dat er niet langer van ‘incidenten’ kan worden gesproken, maar van een structureel kwaad dat door die oorlog naar buiten is gebarsten. Bart Wallet, hoogleraar Joodse studies aan de universiteit van Amsterdam en een zeer redelijke stem in het debat, spreekt van ‘wissels die zijn omgegaan’. Pro-Palestina-activisten belagen Joodse burgers alsof zij de staat Israël vertegenwoordigen en daarom een gerechtvaardigd doelwit van bedreigingen zijn.

Zomaar een Joodse mevrouw in Amstelveen kreeg van de week bezoek aan huis van twee van dit soort activisten die haar voor ‘kindermoordenaar’ uitmaakten en haar naam en adres werden via folders verspreid. Al eerder werd een optreden van de Joodse zangeres Lenny Kuhr door leuzen schreeuwende activisten verstoord. Een Jood is een terrorist en is dus een gerechtvaardigd doelwit van haat en geweld.

De olifant in de kamer blijft onbenoemd

Demissionair premier Rutte voelde zich zelfs gedrongen om zich tegen het groeiende antisemitisme in Nederland uit te spreken. Maar ook hier bleef de olifant in de kamer onbenoemd. We hebben toegelaten dat ambtenaren voor de ingang van hun eigen ministerie demonstreerden tegen Israëlische oorlogsmisdaden en genocide. We vinden het goed dat BOA’s een hoofddoek gaan dragen, en willen Koranverbrandingen verbieden omdat moslims anders boos worden. We vergoelijkten een hitsige demonstratie bij de opening van het Holocaustmuseum, waardoor de woorden die werden gesproken bij het aanbrengen van een mezoeza door een oude Joodse man en diens achterkleindochter niet te verstaan waren. We gedogen sit-ins en demonstraties waarin wordt opgeroepen om Palestina ‘from the river to the sea’ te ‘bevrijden’ – en met dat alles creëren we een sfeer waarin de gedachte dat Joden in Israël oorlogsmisdadigers zijn en hun handlangers in Nederland medeplichtig aan genocide en kindermoord wordt uitgedragen.

In het gedogen van dit antisemitisme en het ruimte bieden aan clubjes waarin de boodschap van radicale moslims en die van radicaal-links hand in hand gaan (‘Één oemma, één vlag, één leger, één oplossing’ werd tijdens een van de demonstraties als leus meegedragen), lopen linkse politici voorop. Denk nog even terug aan het geruchtmakende statement van Kati Piri op X, dat Ronny Naftaniel deed besluiten zijn lidmaatschap van de PvdA op te zeggen. Of denk aan ‘topambtenaar’ Tofik Dibi, die reclame maakt voor satirisch bedoelde stickers met teksten als: ‘Kraken is diefstal, behalve in Palestina’.

Zo wordt het nooit wat met GroenLinks-PvdA

PvdA en GroenLinks zijn zoals bekend verwikkeld in een ingewikkeld fusieproces dat op het partijcongres van 20 april verder vorm moet krijgen. De samenwerking leidt tot omzichtige koorddanserij. Frans Timmermans noemde de activisten die het op Lenny Kuhr gemunt hadden ‘demonstranten’, en vermeed het angstvallig om van antisemitisme te spreken. De partij is de arbeiders al aan rechts kwijt geraakt, en wordt gedomineerd door hoger opgeleiden die zich vooral druk maken over het klimaat (maar de voor de hand liggende oplossing van kernenergie dogmatisch afwijzen), en niet over migratie en criminaliteit en ook niet over deze onzalige verbinding van antidemocratisch denken en Jodenhaat. Maar wel waarschuwen voor mogelijke complotten vanuit het Kremlin. Zo wordt het natuurlijk nooit wat met deze club.

GroenLinks-PvdA raakt, als gevolg van het luidruchtige smaldeel rondom activisten als Tofik Dibi en Kauthar Bouchallikht, steeds meer geradicaliseerd. Daarom is het goed de profetische woorden in herinnering te roepen van Gerard Reve in een brief aan Simon Carmiggelt (20 oktober 1971): ‘Let maar op, wat de hetzers zullen schreeuwen! Het antisemitisme is weer erg in de mode. Dat heet nu heel zedig “anti-zionisme”. Weet je wat Professor Jacques Presser vierentwintig jaar geleden tegen me zei. Het nieuwe fascisme zal zichzelf anti-fascisme noemen. God behoede Israël!’

Uitprinten, zou ik zeggen, en boven je bureau hangen, en nooit zeggen dat je het niet hebt geweten.

Bart Jan Spruyt is historicus en journalist. Zijn columns over politiek en samenleving verschijnen iedere zaterdag in Wynia’s Week.

Wynia’s Week verschijnt altijd, twee keer per week. Het zijn de donateurs die dat mogelijk maken. Nog geen donateur? Kijk HIER. Hartelijk dank!