Hypocrisie en humor gaan op Twitter hand in hand
Wie thuis is op Twitter, weet dat het medium te beschouwen is als een soort van mondiale dorpskroeg. Mensen uit alle lagen van de samenleving komen samen om te praten, te discussiëren en informatie uit te wisselen. Een verrijking voor alle deelnemers, zo zou je kunnen stellen.
Maar omdat de boodschappen die je op Twitter kunt plaatsen per definitie kort en bondig moeten zijn, is de verleiding groot om zonder goed na te denken je twittersnavel open te trekken. Ook hebben sommige twitteraars vaak net iets meer gedronken hebben dan goed voor hen is. Dit resulteert in een schier oneindige stroom van wild gekwetter, dat niet zelden ontaardt in een oeverloos heen-en-weer jijbakken.
Ik deug. Jij niet.
Het lijkt erop dat veel twitteraars de wereld willen laten zien dat zij – in tegenstelling tot de ander – wél deugen en de gemakkelijkste manier om dat te doen is proberen die ander op zijn plaats te zetten. Iedereen lijkt precies te weten hoe het zit en hoe het hoort, maar beter nog: alle anderen die niet tot de eigen bubbel behoren, zien het verkeerd. Punt.
En dáár gaat het vaak mis en doet de zegswijze ‘de pot verwijt de ketel’ opgeld. En waar je in de dorpskroeg nog kunt beweren dat je iets helemaal niet hebt gezegd, bewaart Twitter al je opmerkingen, tenzij je ze snel wist voordat er een schermafbeelding van is gemaakt door een andere gebruiker.
Spiegel voorhouden
Sander van Dam heeft een neusje voor het vinden van de inconsequenties van wijsneuzen die anderen de maat willen nemen. Soms zijn dit bekende Nederlanders, zoals bijvoorbeeld Sander Schimmelpenninck of Gerrit Hiemstra, maar vaak ook volslagen onbekende twitteraars. Drie jaar geleden plaatste hij zijn eerste vierluikjes, bedoeld om mensen op ludieke wijze een spiegel voor te houden. Een kopie van een tweet voorafgegaan door drie eerdere tweets van dezelfde persoon die er inhoudelijk volledig haaks op staan. Zonder verder commentaar of oordeel, want de hypocrisie die van de vierluikjes afspat spreekt voor zichzelf.
Het leverde Sander van Dam een groot aantal trouwe twittervolgers op, die net als hij de humor van de luikjes inzien. De dorpskroeg waar iedereen spontaan buldert van het lachen, maar waar ook de verwijten en beschuldigingen niet van de lucht zijn. Het is en blijft tenslotte een kroeg.
Deugen voor de bühne
De roep om deze hilarische luikjes ook voor niet-twitteraars toegankelijk te maken, wordt deze week gehonoreerd. De 100 leukste vierluikjes van Sander van Dam verschijnen onder de titel Deugen voor de bühne in boekvorm. 108 pagina’s, 15 euro. Nu hier te bestellen.
