Het verkiezingsprogramma van Pieter Omtzigt is straks het enige dat u zich herinnert

Pieter Omtzigt en zijn NSC kwamen misschien wat laat met het verkiezingsprogramma, maar ondertussen is dat late programma wel het enige dat kiezers zich herinneren, constateren ROELOF BOUWMAN en SYP WYNIA. Wie weet nog wat VVD en GroenLinks-PvdA in hun programma hebben staan? Het videogesprek voor WWTV vindt u HIER en de podcast vindt u HIER.

Opmerkelijk is de reflexmatige reactie van de meeste media op een van de interessantste elementen uit het verkiezingsprogramma van Omtzigt, te weten zijn plan voor de inperking van de immigratie. Omtzigt wil een richtgetal voor de netto-immigratie vaststellen – 50.000 per jaar – en als dat wordt overschreden maatregelen nemen om de toestroom in te perken.

De afwijzende reactie daarop in de media: het kan niet, het helpt niet, het werkt niet en het deugt niet. Dat is opmerkelijk, constateren Wynia en Bouwman. Alle mogelijke megalomane kabinetsmaatregelen worden voor zoete koek geslikt, maar als er maatregelen worden voorgesteld om grip te krijgen op de ingrijpende en kostbare migratiepraktijk dan is die plotseling onhaalbaar.

De weerstand tegen het ‘richtgetal’ van Omtzigt is des te vreemder, omdat het zittende kabinet van VVD, D66, CDA en CU dat ‘richtgetal’ voor het sturen van de immigratie ook al in het coalitieakkoord had staan, al stond er nog geen cijfer bij en evenmin een set maatregelen.

Er is best wat aan te merken op dat ‘richtgetal’-idee, omdat de indruk zou kunnen ontstaan dat alle soorten immigratie (asiel, arbeid, studie, gezin) op dezelfde manier moeten worden bekeken. En het kan ook best zijn, dat de ideeën van Omtzigt en zijn partij op praktische problemen stuiten, maar is dat reden om de maakbaarheid van migratie bij voorbaat af te wijzen?

De immigratie kost miljarden en is niet maakbaar?

Omtzigt stelt voor om qua asiel te doen wat buurlanden doen: onderscheid maken tussen mensen die als persoon recht op asiel kunnen hebben en mensen die uit een land of streek met oorlog of dictatuur komen. De laatste groep heeft dan minder rechten. Ook oppert Omtzigt om als Europese regels in de weg zitten een ‘opt-out’ te nemen, zoals ook Denemarken dat heeft gedaan (en zo een eigen migratiebeleid kan voeren). Omtzigt wil minder buitenlandse studenten aantrekken door het Nederlands weer gangbaar te maken. En hij wil af van de 30 procent belastingkorting voor hoogbetaalde buitenlandse werknemers (‘expats’).

Wynia en Bouwman zien ook wel dat dergelijke maatregelen niet simpel door te voeren zullen zijn, maar kansloos zijn ze evenmin. En bovendien: waarom zou je de migratiepraktijk die de samenleving verstoort, er toe bijdraagt dat honderdduizenden geen eigen onderdak hebben en die bovendien buitengewoon kostbaar is ongemoeid moeten laten?

Eerder onderzoek heeft al aangetoond dat het overgrote deel van de migratie naar Nederland kostbaar is voor de samenleving. Asielzoekers zijn voor het overgrote deel een kostenpost, maar dat geldt ook voor laagbetaalde arbeid uit Oost-Europa en studenten. En expats krijgen samen een belastingkorting van (inmiddels) 1,2 miljard euro per jaar, die moet worden opgebracht door de andere inwoners van Nederland.

Wynia en Bouwman constateren ook iets opmerkelijks. Waar het CDA altijd een steunpilaar vormde voor de monarchie knabbelt Pieter Omtzigt aan een privilege van de koning, zijn echtgenote en hun oudste dochter, te weten het voorrecht om geen inkomstenbelasting te betalen. Ze verklaren dat mede uit de katholieke achtergrond van Omtzigt en veel van zijn kaderleden.

Het einde van de belastingvrijdom is trouwens in zicht. Een meerderheid van de Tweede Kamer wil er van af. De meeste steun voor de belastingvrijdom van de monarchie zit als niet meer bij de (resterende) aanhang van het CDA, maar bij die van de VVD, zo blijkt uit onderzoek van Wynia’s Week, verricht door Maurice de Hond van peil.nl onder meer dan 5000 kiezers. Wynia: ‘De VVD moet wel de enige monarchistische liberale partij ter wereld zijn.’

Een beetje een grabbelton is het wel, zegt Syp Wynia over het verkiezingsprogramma van Pieter Omtzigt: een beetje links en een beetje rechts en misschien ook niet altijd samenhangend. Maar goed, dat gold ook al voor de partij – het CDA – waar Omtzigt en veel van zijn medestanders vandaan komen.

Dat maakt dat de mogelijke kiezersopstand van 2023 een ander karakter heeft dan die van 2002 (Fortuyn) en 2010 (Wilders). De nieuwe partijen van nu (BBB, NSC) worden vanuit de Europese hoofdkwartieren in Brussel en Berlijn niet zozeer als gevaarlijke, populistische outsiders gezien, maar eerder als een variant op hetzelfde: enigszins nieuwe gezichten, niet een heel andere agenda.

Dat draagt er toe bij dat de aanloop naar de verkiezingen van 22 november er niet erg spannend uitziet: drie partijen (NSC, GroenLinks/PvdA, VVD) ongeveer even groot, PVV wat kleiner en BBB nog wat kleiner. De rest minder dan 10 zetels (en D66 en CDA diep weggezakt). Maar zelfs de drie grootste hebben nauwelijks genoeg steun om zelfs met zijn drieën te kunnen regeren. Erg uitdagend lijkt het nog niet, maar dan kan natuurlijk nog komen.

Wynia’s Week is er iedere week, op woensdag en op zaterdag – en vaak met video’s en podcasts. Van Syp Wynia met andere auteurs, maar ook interviews met verrassende sprekers met weer andere interessante gesprekspartners. Bent u nog geen supporter van Wynia’s Week? Doneren kunt u HIER. Hartelijk dank!