Derk Jan Eppink: Niet het kabinet-Schoof zit in een Europees isolement, maar de dromers van GroenLinks-PvdA

Wie de afgevaardigden van de linkse oppositie en de stemmen van de progressieve media hoort, zou denken dat het kabinet-Schoof in Europa in een volledig isolement verkeert. Met een premier die als zielenpoot in het verdomhoekje van het Raadsgebouw in Brussel staat, afgetroefd door zijn collega’s met de opmerking: ‘Terug naar de polder en schaam je’. Maar wie het schouwspel op de recente Europese top van regeringsleiders nauwkeurig bekijkt, moet vaststellen: het tegenovergestelde is het geval.

Er waait een andere wind door Europa en het kabinet-Schoof is trendsetter, hoe erg de progressieve familie dat ook vindt. Het vorige kabinet, Rutte IV, zette de draai al in, zelfs met D66 aan boord. Toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Eric van der Burg (VVD) tekende op 15 mei samen met veertien andere Europese lidstaten een ‘gemeenschappelijke brief’ inzake ‘nieuwe oplossingen’ om ‘ongecontroleerde migratie’ tegen te gaan. Die brief omschreef de situatie, met een snelle toename van het aantal migranten, als ‘onhoudbaar’. Doel: ‘thinking outside the box’.

Tijdens de Europese top van vorige week voerden de regeringsleiders het tempo verder op, onder leiding van Nederland, Italië en Denemarken. Die twee laatstgenoemde landen worden geleid door vrouwen die van aanpakken weten: de conservatieve Giorgia Meloni en sociaal-democrate Mette Frederiksen.

Bastion op de morele hoogvlakte

De drie initiatiefnemers kregen de politieke leiders van Oostenrijk, Cyprus, Polen, Tsjechië, Griekenland, Hongarije, Malta en Slowakije mee aan tafel. Ook de voorzitster van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, zat erbij. Zij stuurt de ambtelijke machinerie aan want zonder Commissie is er geen beginpunt voor Europese wetgeving. Coalitievorming is in de Europese politiek verplichte kost. De rest is poëzie.  

Wie is er dan wél geïsoleerd? Progressief Nederland, dat zich heeft verschanst in een intellectueel en politiek zelf-isolement, als bastion op de morele hoogvlakte. In de veronderstelling dat verandering van het migratie- en asielbeleid niet kan en niet mag. Maar het gebéurt wel, zie de ‘tafel van Schoof’. Europa is sinds de Europese verkiezingen veranderd, maar dat proces is aan progressief Nederland voorbijgegaan. Alle heilige huisjes die PvdA en Groen Links vanuit hun fusiereflex aanroepen, worden in Brussel ‘verticaal geklasseerd’, richting oud papier. Dat is natuurlijk pijnlijk, maar wie, zoals de Russische leider Michail Gorbatsjov ooit zei, te laat is, wordt door de geschiedenis ingehaald. In casu aan de stembus.

Wat nu gebeurt, is in Europa niet nieuw. Dat moet ook de actieve Kati Piri, buitenlandwoordvoerder voor GroenLinks-PvdA, weten. De juridische diensten van de Europese Commissie en de Europese Raad zijn inventief. Wat gisteren onmogelijk leek, is morgen haalbaar. De Belgische premier Jean-Luc Dehaene zei ooit: ‘Onder hoge druk wordt alles vloeibaar’. De Poolse premier Donald Tusk, voormalig president van de Europese Unie, wilde al enige tijd dat de Europese migratie- en asielregels worden opgeschort voor de bescherming van de Poolse grens met Belarus en Rusland (Kaliningrad). Finland wil hetzelfde voor de 1600 kilometer lange grens met Rusland. Aldus geschiedde.

Hoe zit het dan met de zuidgrens van de Europese Unie? Italië verplaatst de opvang van asielzoekers en de beoordeling van asielaanvragen naar Albanië. Bij afwijzing worden deze locaties ‘terugkeerhubs’, een systeem dat al wat lijkt op de methode die Hongarije toepast: detentie aan de grens, beoordeling en (in de meeste gevallen) uitwijzing.

De trend is: zo weinig mogelijk asielzoekers binnen de EU, afhandeling van asielverzoeken in derde landen en terugkeer naar een veilige regio buiten de EU. Het beste zou zijn asielverzoeken af te handelen in bijvoorbeeld Afrika en de opvang organiseren in samenwerking met landen ter plaatse. Dat bespaart asielzoekers een lange, soms dodelijke, tocht naar Europa, georganiseerd door misdadige bendes.

Richting ‘vesting Europa’

Het doel van de huidige besprekingen is om elementen uit het Migratie- en Asielpact van mei dit jaar, dat pas in 2026 in werking treedt, naar voren te halen en meteen te beginnen met de uitvoering. De druk is groot en de juridische diensten weten daar zeker een mouw aan te passen.

We gaan stapje voor stapje richting ‘vesting Europa’. Zo wordt het in Brussel niet verkocht, maar is wel waar het op neerkomt. De buitengrens van de EU in Zuid-Europa zal gaan lijken op die met Rusland en Belarus. Er zijn natuurlijk verschillen, maar de bedoeling is hetzelfde: een harde grens. Oftewel een échte grens.

Nu zullen progressieve Nederlanders zeggen: maar Duitsland, Frankrijk, België en Spanje zaten níet bij Schoof aan tafel. De verklaring is eenvoudig. De Duitse bondskanselier Olaf Scholz leidt een kabinet met de groenen die, na de moordaanslag in Solingen, zelf in een politieke doodstrijd verkeren. Het roer bij onze oosterburen ging om: grenscontroles, zeker een half jaar, deportatie van 28 Afghanen die misdaden hadden begaan, korting van uitkeringen en uitzetting van illegalen. Duitse socialisten en groenen hebben noodgedwongen een ommekeer moeten maken die voor de fusiepartij GroenLinks-PvdA onverteerbaar is. Op 28 september volgend jaar zijn er in Duitsland Bondsdagverkiezingen.

In Frankrijk heeft premier Michel Barnier al een strenger asielbeleid aangekondigd, hoewel de Franse grondwet stelt dat asielverzoeken op Frans grondgebied moeten worden afgehandeld. Maar ja, Corsica is ook Frankrijk. België zal onder de mogelijk nieuwe federaal premier Bart De Wever meteen toetreden tot de ‘groep Schoof’.

De Spaanse socialistische premier Pedro Sanchez is de enige uitgesproken criticaster, maar dat zal hij niet lang volhouden. Nu Italië ingrijpende maatregelen treft, daalt daar de toestroom, die zich echter heeft verplaatst naar Spanje, waar het aantal asielzoekers fors toeneemt. Sanchez denkt dat de nieuwkomers aan het werk kunnen, maar hij kent zijn eigen economie niet. Spanje heeft de hoogste werkloosheid van de EU: 11,3 procent. De jeugdwerkloosheid bedraagt 27 procent. Spaanse kiezers zitten niet te wachten op de intocht van immigranten.  

De tafel van Schoof zal drukker worden omdat de feiten zich opdringen aan de regeringsleiders. De kiezer laat van zich horen, in héél Europa, met hetzelfde thema. De migratiedruk zal voorlopig niet verdwijnen. Afrika telt nu 1,2 miljard inwoners; voor 2100 wordt dat aantal geschat op circa 4 miljard. De migratiedruk blijft deze hele eeuw bestaan en daarna ook nog. Open of zelfs poreuze grenzen leiden tot zelfopheffing van Europa.

Timmermans is zwijgzaam 

Hoe zit het met het isolement van progressief Nederland? Alle energie is gericht op de val van het zittende kabinet en dat voelt kennelijk als een warm bad. Resultaat: een naar binnen gekeerde blik, ontkenning van de boze buitenwereld en voor de rest Oost-Indische doofheid. Zelfs PvdA-leider Frans Timmermans, voormalig eerste vicevoorzitter van de huidige Europese Commissie, is opvallend zwijgzaam. Of is er ruzie in de fusiepartij?

Aan het kabinet-Schoof valt wel wat te verbeteren en vooral de bestuurskracht kan omhoog. Maar de stelling dat Nederland met dit kabinet is geïsoleerd in Europa snijdt geen hout. Nederland zet mede de trend in Europa, praat mee, zit aan tafel en bouwt coalities terwijl progressief Nederland zijn toevluchtsoord heeft gevonden in dromenland.

Op 9 oktober verscheen ‘Rechtsomkeert’, het nieuwe boek van Derk Jan Eppink. Daarin schetst hij in heldere taal hoe zich in Europa, de Verenigde Staten en vooral Nederland een rechtse omwenteling voltrok. Het boek verscheen bij Uitgeverij Blauwburgwal, kost € 22,95 en kan HIER worden besteld. Informatie voor media en de boekhandel: info@blauwburgwal.nl

Wynia’s Week verschijnt nu drie keer per week! De groei en bloei van Wynia’s Week is te danken aan de donateurs. Doet u al mee? Doneren kan op verschillende manieren. Kijk HIER. Hartelijk dank!