‘De moslimbroeders zijn meesterlijke misleiders’

De islamistische Moslimbroederschap is succesvol in het infiltreren van Europese en nationale instellingen. Ze incasseren tonnen aan Europese subsidies door zichzelf te presenteren als probaat middel tegen racisme en extreemrechts.

En wie er iets van zegt, is ‘islamofoob’. Maar wat voeren de moslimbroeders nu eigenlijk in hun schild?

De Franse antropologe Florence Bergeaud-Blackler geeft antwoord op die vraag in een indrukwekkende studie die net is verschenen. Zij maakt korte metten met het idee dat de organisatie, die in 1928 in Egypte werd opgericht, zich verzoend zou hebben met de democratie.

Het doel is niets minder dan een wereldwijde islamitische samenleving. En om te beginnen moet het aan zichzelf twijfelende Europa sharia compatible worden. Alleen zeggen de broeders dat natuurlijk nooit, want een slimme theocraat weet hoe het spel in een moderne rechtsstaat wordt gespeeld.

Bergeaud-Blackler is verbonden aan de prestigieuze onderzoeksinstelling CNRS, het Centre national de la recherche scientifique en Frankrijks bekendste kenner van het Midden-Oosten Gilles Kepel voorzag haar werkstuk van een lovende inleiding.

1 Wat beweert u in in dit boek, Le frérisme et ses réseaux (De ideologie van de Moslimbroederschap en zijn netwerken)?

‘Ik beschrijf hoe de ideologie van de Moslimbroederschap zich heeft ontwikkeld, ook buiten de organisatie in strikte zin. Het frérisme (van Frères musulmans, moslimbroeders KJ) zoals ik het noem, is geen theologische stroming of rechtsschool. Het is een beweging met een missie. Het wil alle moslims inspireren om te ijveren voor hetzelfde doel: het kalifaat, of eigentijdser gezegd, een wereldwijde islamitische samenleving.

Een centraal begrip voor de broeders is wasatiyya dat de ‘islam van de gulden middenweg’ betekent, een concept dat werd uitgewerkt door Yousef Qaradawi (1926-2022), een van de belangrijkste moslimbroeders.

Je moet dit gedachtegoed opvatten als een programma voor concreet handelen. Ze proberen vanuit het midden van alle bestanddelen van de islam – van de meest liberale tot de strengste varianten – om de ultieme profetie van de verovering van de wereld door de islam te verwezenlijken, door deze sharia compatible te maken.

Meestal opereren de broeders binnen de grenzen van de wet, maar soms ook leunen ze op jihadisten als dat nodig is: het doel heiligt de middelen.’

2 Na de onthoofding van Samuel Paty in oktober 2020, drong de Amsterdamse imam Yassin Elforkani in Nederland aan op een wet tegen godslastering. Is het verbod op de belediging van de profeet zo’n doel dat de middelen heiligt?

‘Dat is inderdaad een heel goed voorbeeld van de ambivalentie van de broeders tegenover geweld. Om de samenleving te beschermen tegen jihadisten, zouden wij godslastering strafbaar moeten maken.

Voor deze imam kan het moorden dus pas stoppen als eerst iedereen zwijgt. Hij heeft helemaal niets begrepen van de fundamentele waarde die de vrijheid van meningsuiting in een democratie vertegenwoordigt.’

3 De moslimbroeders zijn volgens u erg aanwezig in de Europese instellingen. Hoe hebben zij Brussel en Straatsburg veroverd?

‘De moslimbroeders zijn geen grote theologen, maar wel goede strategen. Zij zagen al heel vroeg het belang van instellingen als de Europese Unie en de Raad van Europa, organisaties die politiek zwak, maar cultureel en financieel sterk zijn.

Bovendien ontbrak de ruimte voor de broeders om zich politiek te ontwikkelen en op cultureel gebied was er concurrentie van de moskeeën die onder controle staan van de landen van herkomst, de zogenoemde consulaire islam. Vandaar dat men de energie aanvankelijk vooral stak in verenigingen, universiteiten, scholen, bedrijven en dus ook in Europa.

In Brussel grijpen ze elke kans om plaats te nemen in commissies en zo hun invloed op de Europese soft power te vergroten. Zij presenteren zichzelf altijd als de ideale kandidaten om racisme, discriminatie, radicalisme of extreem-rechts te bestrijden en weten aldus miljoenen euro’s van de Europese belastingbetalers binnen te halen.

Zij hebben heel veel succes gehad met het populair maken van het begrip islamofobie. De Europeanen hebben geleerd om te zwijgen en weg te kijken om maar niemand te kwetsen. Islamofobie heeft op het niveau van de Verenigde Naties en de EU dezelfde status gekregen als antisemitisme.

Denk ook aan de beruchte campagne voor de hijab (hoofddoek) van de Raad van Europa. Deze campagne, gelanceerd door de afdeling antidiscriminatie en inclusie, bestond uit affiches met portretten van vrouwen waarvan de ene helft een hoofddoek droeg en de andere helft niet. De hijab werd geassocieerd met de woorden ‘schoonheid’, ‘vrijheid’ en ‘vreugde’.

Iedereen die hier tegen protesteerde – zoals de Franse regering – is uiteraard uitgemaakt voor islamofoob en extreem-rechts.

Dat stelt ze in staat om elke keer als zij op verzet stuiten – zoals toen Frankrijk protest aantekende tegen de Europese hijab-campagne – heel hard islamofobie! te roepen.

Dat het allemaal zo makkelijk gaat, is omdat Europese instellingen heel graag samen willen werken met gematigde moslims, maar niet in staat zijn om te definiëren wat dat is, gematigd. Ook hebben de Brusselse ambtenaren geen idee wie de mensen precies zijn die zich als gematigd aanbieden. En dus gelooft men ze maar op hun woord.’

4 Volgens u domineren de broeders sinds het einde van de jaren tachtig alle stromingen in de islam.

‘Zeker, om dit te zien zou je een bezoek moeten brengen aan het  jaarlijkse congres van de ‘Musulmans de France’, voorheen de UOIF (Union des organisations islamiques en France), de koepelorganisatie die in 1983 is opgericht door de moslimbroeders. Dit driedaagse evenement vindt altijd plaats op de oude luchthaven van Parijs, Le Bourget. Er komen tienduizenden gelovigen op af.

Je kunt daar conferenties bijwonen over allerhande politieke en religieuze onderwerpen en in de hangars kan je workshops volgen over voeding, opvoeding en gebedsgenezing. Bij de stands voor Palestina of Syrië loop je salafisten en jihadisten met lange baarden in legerbroek tegen het lijf. En iets verderop bij de tentjes van de boekhandels vind je de meer intellectueel geïnteresseerden met hun zorgvuldig getrimde baardjes.

Kortom, alles en iedereen is daar. Alleen de broeders zijn in staat al die mensen bij elkaar te krijgen. Je zult nooit een moslimbroeder in de Grote Moskee van Parijs (die onder controle staat van Algerije, KJ) zien preken, maar de rector van deze moskee is altijd wel van de partij in Le Bourget. De broeders zijn een soort godfathers die iedereen duidelijk hebben gemaakt: maak geen problemen met ons, dan steunen wij je wanneer je ons nodig hebt. Niets is mogelijk zonder hun instemming.’

5 Waarom ontkennen moslimbroeders altijd dat zij moslimbroeders zijn?

‘De broederschap dankt zijn succes aan het geheimzinnige karakter, vooral in een omgeving als de onze waarin ‘transparantie’ de regel is en waarin van je wordt verwacht dat je zegt wat je doet of wat je van plan bent. Als theocraten hebben zij niets met die conventie. De democratie is voor hen alleen maar een middel om het doel te bereiken.

Kijk bijvoorbeeld naar de ‘Verklaring van de rechten van de mens in de islam’ uit 1990. Hiermee formuleerde de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIS) op voorstel van de moslimbroeders mensenrechten waarbij de sharia het uitgangspunt is. Let op de formulering: met ‘mens’ in ‘rechten van de mens in de islam’ wordt iedereen bedoeld, ook de niet-moslims.

Dit benadrukt dat de islamitische maatschappij een supremacistisch project is waar je alleen een niet-moslim kan zijn als je als je het rechtssysteem respecteert en als dhimmi een speciale belasting betaalt.’

6 Wat is er gevaarlijk aan de moslimbroeders? Wij hoeven toch niet te vrezen voor een wereldwijd kalifaat?

‘De theocratie is inderdaad het doel op de langere termijn. Maar op weg daar naar toe proberen zij ons te destabiliseren door de vrijheid van meningsuiting aan te vallen en een klimaat van angst en schuldgevoel – u bent islamofoob! – te laten heersen. En dat heeft een heel concrete uitwerking omdat wij geen gemeenschappelijk front vormen om deze aanval af te slaan.

De broeders zijn heel goed in het verhullen van hun bedoelingen, het zijn meesterlijke misleiders. Dat doen ze bijvoorbeeld door het zoeken van tijdelijke bondgenoten zoals LGBTQI-groepen die er totaal andere waarden op na houden. In de plannen van de broeders staat letterlijk dat het is toegestaan om je tijdelijk te verbinden met de ongelovigen als je daar op de langere termijn beter van wordt.

Het resultaat van dit alles is diep treurig. Leraren zijn sinds de moord op Samuel Paty bang om iets verkeerds te zeggen, sommigen zien er maar van af bepaalde onderwerpen te behandelen. Het frérisme rukt op, legt ons zijn normen op en verhindert ons om onze waarden te onderwijzen. Zo simpel en verschrikkelijk is het.’

7 De Nederlandse islamoloog Joas Wagemakers publiceerde vorig jaar ook een boek over de moslimbroeders – The Muslim Brotherhood Ideology, History, Descendants. Hij zegt: de broeders zijn meestal overtuigde democraten en hun beweging kan geen vuist maken door onderlinge verdeeldheid. Er is kortom niet veel aan de hand.

‘Ik ken zijn boek niet, maar kennelijk zit Wagemakers op de lijn van Olivier Roy (een bekende politicoloog en islamspecialist, KJ). Roy beweert ook dat het islamisme gedoemd is te mislukken, dat zij af zien van hun supremacistische streven als ze eenmaal de kwaliteiten van de democratie hebben ontdekt. Dat is erg naïef. De democratisch gekozen Erdogan heeft laten zien dat deze theorie onzinnig is, want de Turkse expansiedrift heeft een duidelijk ‘kalifaal’ karakter.

Het discours van de geruststelling speelt nu trouwens een grote rol in de strategie van de moslimbroeders om de tegenstander in slaap te sussen.

Ik kan er aan toevoegen dat Arabisch sprekende specialisten van het Midden-Oosten niet per se het beste zicht hebben op de activiteiten van de broeders in Europa en in de rest van de wereld waar ik mij op concentreer.’

8 Prominente moslimbroeders zijn vaak zusters. Is dat een bewuste keuze?

‘Dat klopt, hoger opgeleide vrouwen met hoofddoek doen het veel beter in de beeldvorming dan mannen. Want zij worden gezien als ontwikkeld en vredelievend, als vrouwen die hard werken aan hun emancipatie. Daarom staan de mannen nu het liefst achter op de foto, de vrouwen staan altijd vooraan.

De mannen accepteren dat, omdat zij weten dat het goed is voor de zaak.’

9 Het GroenLinks Kamerlid Kauthar Bouchallikht was vice-voorzitter van Femyso, de jongeren-tak van de moslimbroeders. Bouchallikht zegt dat zij nooit iets gemerkt heeft van betrokkenheid van moslimbroeders bij Femyso. Hoe geloofwaardig is dat?

‘Zoals ik zei, misleiden en verhullen horen bij de strategie. Misleiden mag, als het plan ermee wordt gediend. In mijn boek wijd ik verschillende pagina’s aan Femyso, ik laat zien dat er geen twijfel over bestaat waar zij een product van zijn: het taalgebruik, de methoden en de netwerken, alles ademt de Moslimbroederschap.

Ik leg er ook de nadruk op dat de activiteiten van Femyso legaal zijn, misleiding is natuurlijk niet verboden. Het is aan onze instellingen om je niet te laten gebruiken. Wij zouden intelligenter moeten zijn dan de broeders, maar dat is helaas niet het geval.’

10  Voor Bouchallikht hangen zaken als racisme, uitsluiting van LGBTQI, klimaatopwarming en feminisme allemaal nauw met elkaar samen. Hoe valt zo’n progressieve agenda te rijmen met een conservatieve religie als de islam? Kan je dit islamo-wokisme noemen?

‘Het verband tussen klimaatbeleid, social justice ende rechten van de mens vormt het hart van het nieuwe discours van Femyso. Het is een vorm van green washing. Partijen als GroenLinks zijn voor de broeders heel aantrekkelijk als ‘koekoekspartijen’: ze leggen hun eieren in het nest van progressieve organisaties om dat door anderen uit te laten broeden. Precies zoals de koekoek dat doet.

Dat de broeders de woke-thema’s interessant vinden, is omdat deze het westen verzwakken: woke wakkert verdeeldheid aan. Intellectueel gesproken is het allemaal erg armoedig maar woke is een geweldig wapen tegen een vijand die aan zichzelf twijfelt.

De term islamo-wokisme vind ik ongelukkig omdat die een samengaan, een onmogelijke versmelting suggereert. Terwijl het islamisme alleen maar gebruik maakt van woke.

Zo heeft het intersectionele feminisme, de woke versie van het feminisme, de weg vrij gemaakt voor het ‘islamitisch feminisme’. Dat is een absurde notie, maar je kunt er nu heel goed de boer mee opgaan om subsidies en leerstoelen te bemachtigen.

Precies zo biedt de strijd tegen racisme de kans om islamofobie te institutionaliseren. En het zogenoemde dekoloniale denken – het idee dat landen als Nederland en Frankrijk minderheden van kleur permanent onderdrukt, KJ – biedt tal van mogelijkheden om anti-westerse campagnes te organiseren.

De broeders hebben de tijd, ze kunnen zich altijd nog ontdoen van hun nuttige idioten als die nergens meer goed voor zijn. Dit staat allemaal in teksten die zijn geschreven in het Arabisch en die vervolgens werden gepopulariseerd in de hele islamitische wereld in het Engels en het Urdu. Ik bedenk het allemaal niet zelf.’

Le frérisme et ses réseaux, l’enquête. Préface de Gilles Kepel, Odile Jacob, 2023

De donateurs vormen het fundament van Wynia’s Week. U maakt het mogelijk dat ons online magazine 104 keer per jaar verschijnt. Doneren kan op verschillende manieren, kijk HIER. Alvast hartelijk dank!