Bomhoff over Donald Trump

De Amerikaanse economie blijft goed draaien, miljoenen hebben weer een baan. Navo-landen gaan eindelijk meer meebetalen voor hun defensie. En Noord-Korea lijkt in te binden. Waarom heeft Donald Trump eigenlijk….

…zo’n slechte pers?

Soms is het eenzaam als ik president Trump verdedig, maar alleen sta ik niet. In 2017 schreef Scott Adams een prachtig boek, ‘Win Bigly’, over de psychologie achter het succes van Trump. Nu is er ‘The case for Trump’ van Victor Davis Hanson, classicus en hoogleraar in de miltaire geschiedenis.
Professor Hanson ontkent niet wat bij Trump aan de debet-zijde staat: zijn wrede en onbehoorlijke tweets over oorlogsheld JohnMcCain; zijn smakeloze kritiek op TV-interviewer Megyn Kelly en zijn soepele en soms bewust foute omgang met de feiten. Maar: ‘The real moral question is not whether the gunslinger Trump could or should become civilized. Rather, the key is whether he could be of service at the opportune time and right place for his country, crude as he is’.
Hanson is niet de enige commentator die er op wijst dat presidenten Kennedy (seks met een 19-jarige stagiaire in het Witte Huis), Johnson (corrupt en ontrouw), en Clinton (geheimen van de Clinton Foundation, talrijke seksuele misstappen) het moreel erger maakten dan Trump, maar werden beschermd omdat bevriende media hen in bescherming namen.
Schandalige vijandigheid
Trump heeft te kampen met aanhoudende en schandalige vijandigheid van de New York Times en de Washington Post – hoe kunnen die twee kranten ooit nog hun eerdere reputatie voor zorgvuldige onpartijdigheid terug krijgen? En overigens worden de twee naoorlogse presidenten met de beste moraal (Ford en Carter) nu door historici als zwak beoordeeld.

Maar de classicus Hanson komt – veel interessanter – met een visie op Trump als hoofdpersoon in een noodzakelijke grote schoonmaak van de Amerikaanse politiek die nooit zou lukken met een meer conventionele president. Hij verwijst naar twee klassieke films, ‘Shane’ en ‘De zeven Samurai’ (Karosawa, later twee keer nagemaakt als ‘The Magnificent Seven’), waar in het nauw gebrachte boeren een beroep doen op trigger-happy vrijbuiters om schoon schip te maken.
Aan het eind van de film ‘Shane’, krijgt de titelheld een aanbod om boer te worden, nu het land is bevrijd van de veedieven. Maar Shane heeft te veel gezien en te vaak het recht in eigen hand genomen, en vertrekt naar een verre horizon. Ook de zeven Samurai helpen de onderdrukte dorpelingen tegen de bandieten, maar moeten dan afscheid nemen.
Hanson schrijft dat het niet waarschijnlijk is dat we Trump later vaak zullen tegenkomen bij de plechtigheden waarvoor alle levende ex-presidenten worden uitgenodigd. Zijn verzet tegen ‘het moeras’ in Washington maakt hem waarschijnlijk ongeschikt voor een leven als gedistingeerd staatsman na zijn presidentschap.

De ‘beklagenswaardigen’

Hanson draagt zijn boek op aan de ‘Deplorables’ – de term die Hilary Clinton gebruikte als label voor de helft van haar landgenoten. Hij geeft mooi het verschil weer tussen Trump en Hilary Clinton in 2016: ‘Trump campaigned as if he were a known sinner, Hillary as an underappreciated saint. Sinners sin; saints do not.’ En dus verloor Clinton, want zo volmaakt was ze niet.
Hanson’s stelling is dat Trump niet alleen won vanwege ontevredenheid over de lage economische groei tijdens Obama. Trump wist ook gebruik te maken van de verbroken solidariteit tussen de succesvolle Amerikanen in New York en Californië en de gemiddeld lager opgeleide landgenoten in de kleinere steden en op het platteland.
Directeur-eigenaren van kleine bedrijven waren direct blij met Trump, en nog meer toen hij een groot aantal bureaucratische reguleringen van Obama schrapte. Het zou beledigend zijn om al die directeur-eigenaren dan te beschuldigen van racisme, fascisme of gebrek aan respect voor het milieu. Het zijn miljoenen hardwerkende Amerikanen die nu eens voor de afwisseling een president verkiezen die niet afhankelijk is van campagnegeld van bankiers, advocaten en conservatieve vakbondsbestuurders.

Lijst van successen

Wat is belangrijker, vraagt Hanson: dat de werkloosheid – speciaal die van minderheden – lager is dan ooit in de afgelopen veertig jaar, of dat de president meer onbehouwen en ‘niet-presidentieel’ is in zijn gedrag dan de elegante Obama? De lijst van successen van Trump in de eerste twee jaar is langer dan alleen betere cijfers voor de werkloosheid en kan een vergelijking met de eerste twee jaar van Bush of Obama makkelijk doorstaan.

• De economische groei is zo veel sterker, dat we Larry Summers niet meer horen over ‘secular stagnation’.
• Miljoenen mensen hebben weer een baan – dat zal ook helpen voor hun mentale welzijn.
• De industrie breidt weer uit in Amerika.
• Iran heeft veel minder geld voor steun aan de terroristen van Hamas en Hezbollah.
• Nato-lidstaten in Europa gaan eerlijker meebetalen aan de kosten van de alliantie.
• Noord-Korea lijkt voorzichtiger te worden.

Hanson’s boek heeft geen voetnoten, maar zijn website www.victorhanson.com biedt toegang tot een groot aantal columns en artikelen over Trump. ‘The case for Trump’ is evenwichtig geschreven met alle aandacht voor wild gedrag van Trump, waarmee hij niet alleen zijn kiezers ongemak bezorgt, maar vaak ook zijn eigen politieke standing beschadigt.
Het belangrijkste punt van kritiek op Trump dat in dit boek ontbreekt is de neiging van Trump om dreigementen af te vuren op individuele ondernemingen. De rechtsstaat lijdt schade en het managen van bedrijven wordt onnodig extra moeilijk wanneer de president de telefoon kan oppakken om een willekeurige onderneming aan te pakken.

De Rusland-connectie

Na het afsluiten van dit boek kwam speciaal aanklager Robert Mueller met de bevestiging dat Trump niets slechts heeft gedaan in samenwerking met de Russen. Hanson loopt daar op vooruit en beschrijft in een prachtig hoofdstuk ‘The ancient regime’ hoe top-functionarissen van FBI, CIA, en Ministerie van Justitie in het nauw zullen komen wanneer de Senaat hun illegale acties tegen Trump gaat onderzoeken. Nooit een saaie dag in het Amerika van Trump en Victor Davis Hanson is met zijn mooie verwijzingen naar parallellen in de klassieke oudheid en in moderne klassieke films een deskundige en erudiete gids.
The Case for Trump, Basic Books, verschenen maart 2019. 372 pagina’s.