Beroepsmatige racismebestrijders kennen geen genade, zeker niet voor ‘witte’ politieagenten

‘Van onze hulpverleners blijf je af!’ Een oproep van de politie waarmee je het moeilijk oneens kan zijn. Maar die het hoofd van het Rotterdamse korps, Fred Westerbeke, niet weerhield van excuses aan mannen die drie van ‘zijn’ agenten ernstig mishandelden.

Dezer dagen liet hij één van hen opnieuw vallen. Het betreft een politieman die op Sinterklaasavond 2020 naar de wijk De Staart in Dordrecht werd gestuurd na klachten over geluidsoverlast door een blaffende hond. De agent was toen 52, een blanke man van middelbare leeftijd. Twee vrouwelijke collega’s gingen mee.

Een dronken buurtbewoner schold de net uit zijn auto gestapte politieman uit voor ‘paardenlul’.  Toen het drietal hem wilden aanhouden, ‘bemoeide een gezin zich met de situatie’, aldus een verslag in het AD en regionale media. Deze kennissen van de beschonken ruziezoeker vielen de agenten aan, na stevig te zijn gemaand weg te gaan. De 49-jarige vader en zijn 19-jarige zoon gingen helemaal los, de moeder hield zich afzijdig.

Buitenproportioneel geweld

Volgens Radio Rijnmond vreesde een van de agentes te worden gewurgd. Ze kon door een collega worden ontzet. Vader en zoon deelden karatetrappen uit naar de hoofden van de agenten. In slachtofferverklaringen zei  het drietal ‘nog nooit zo agressief te zijn aangevallen’.

De rechtbank van Rotterdam oordeelde in juni vorig jaar dat die avond sprake was geweest van ‘buitenproportioneel geweld’… door de agenten! In het heetst van de strijd had de mannelijke agent de oudste van zijn belagers namelijk toegebeten: ‘Loslaten, loslaten, kutneger!’

Vader en zoon, die beweerden dat zij zich wel moesten verdedigen tegen de agressieve agenten, gingen vrijuit.  Het OM in Rotterdam, dat een onvoorwaardelijke celstraf tegen de vader en een werkstraf tegen de zoon had geëist, tekende beroep aan. Onlangs vernietigde het Gerechtshof in Den Haag de uitspraak. De Rotterdamse rechtbank moet de zaak nu ‘inhoudelijk gaan behandelen’.

Dat van die k-neger hadden de Dordtse agenten in het proces-verbaal geheim willen houden, maar opnamen van beveiligingscamera’s (beland bij NRC) en geluidsapparatuur rectificeerden die omissie. De onthulling van de racistische opmerking bracht Westerbeke enkele weken na het incident tot het aanbieden van excuses aan de twee fitte, sterk uitziende Antillianen.

Het belemmeren van hulpverleners is strafbaar, wordt de politie niet moe te benadrukken. Maar uit de uitspraak in Rotterdam blijkt dat de racistische belediging en de poging tot verdoezeling daarvan zwaarder wogen. Het geweld dat de agenten gebruikten wordt weggestreept tegen dat van degenen die hen dood wensten.

Wat was de aard van de bezwaren van de dronkenlap en de geagiteerde familie tegen de komst van de agenten? Wat was de reputatie van de bemoeials in de buurt? Waren het bekenden van politie en justitie? Kregen ze behalve excuses ook een bloemetje of een fles wijn? Lukte het uiteindelijk om de hond tot zwijgen te brengen? En waarom dragen politiebobo’s als Westerbeke altijd te ruime poloshirts die hen niet staan?

Een klokkenluider en een PvdA-wethouder

Het zijn enkele van de vele vragen als je je vijftien minuten ‘verdiept’ in een kwestie die in de media is teruggebracht tot het zoveelste geval van racisme bij de politie.

Dezer dagen werd de maker van de racistische opmerking benoemd voor een leidinggevend functie bij de Vreemdelingenpolitie. Opmerkelijk, inderdaad. De benoeming lekte uit via een voormalige politiefunctionaris in Leiden, Fatima Aboulouafa. Ze ziet zichzelf als klokkenluider inzake racisme en zou om die reden in 2020 zijn ontslagen. Kennelijk beschikt ze nog over goede contacten. Ze ging na haar ontslag de politiek in voor de islamitische partij Nida.

Na Aboulouafa’s interventie kon Rabin Baldewsingh, de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme, niet achterblijven. De voormalige wethouder in Den Haag namens de PvdA noemde de benoeming van de agent in een nieuwe prestigieuze functie ‘niet van deze tijd’. De advocaat van de vechtersbazen sprak schande over het leed dat zijn cliënten werd aangedaan. En klaagde dat ze geen smartengeld hadden ontvangen.

Westerbeke was aanvankelijk voorstander van de benoeming van de zondaar, de grootse politiebond en collega’s eveneens. De agent had spijt betuigd – in tegenstelling tot zijn agressors – en zijn hoogste baas verzekerd  ‘hard aan zichzelf te hebben gewerkt’. Ook de nationale korpsleiding vond dat de agent een tweede kans verdiende.

Maar beroepsmatige racismebestrijders kennen geen genade, geen nuance. Het komt niet bij hen op dat de betroffen agent oprecht spijt kan hebben van zijn inderdaad kwalijke opmerking, dat hij ‘het licht’ kan hebben gezien en gelouterd aan zijn nieuwe taak kan beginnen. Dat je iemand een zonde niet tot in de eeuwigheid mag nadragen. Dat je hulpverleners niet mag wurgen of tegen het hoofd schoppen, zelfs niet als het ‘witte’, vrouwelijke politieagenten zijn. Dat je agressors niet moet neerzetten als slachtoffers omdat ze een kleurtje hebben.

Slappe knieën bij de politieleiding

De beroepsverontwaardigden pookten het vuurtje zodanig op, dat Westerbeke slappe knieën kreeg en de ‘racist’ een paar dagen na de benoeming liet vallen:  ‘We dachten dat we hem een tweede kans konden bieden, maar de reacties waren heftig. We gaan met die collega zoeken naar een oplossing.’  De agent is nog de enige veroordeelde in dit drama, en wel tot een boete van 250 euro wegens racistische belediging. Hij tekende beroep aan.

Volgens RTV Dordrecht lijden de drie agenten na die vreselijke Sinterklaasavond nog onder psychische klachten. ‘In uniform op straat werken doen ze niet meer.’

René ter Steege is journalist, schrijver en vertaler.

Wynia’s Week is onafhankelijk, ongebonden en broodnodig. De donateurs maken Wynia’s Week mogelijk. Doet u mee? Dat kan op verschillende manieren, kijk HIER. Hartelijk dank!