Italianen boos op Rutte

De EU-top van vorig weekend werd ook in Italië op de voet gevolgd. Italiaanse media zagen in Rutte de voorman van de ‘zuinige’ landen, de ‘bad cop’ en de dwerg die de reus dacht te kunnen verslaan.

De Italiaanse premier Giuseppe Conte merkte op dat Rutte nu de rol van ‘bad cop’ op zich heeft genomen, een rol die vroeger – vóór de Brexit – door David Cameron werd gespeeld. En kijk hoe dat is afgelopen.

Conte tegen Rutte: ‘Jullie doen alsof het jullie niets aangaat, of maar een klein beetje. Maar als we toelaten dat de (Europese) Interne Markt kapot gaat, ben jij misschien even de grote held in je eigen land, maar na een paar weken word je publiekelijk ter verantwoording geroepen door alle Europese burgers, omdat je een passende en doeltreffende Europese respons gedwarsboomd hebt.’

Il messaggero: Zo wordt het een gevecht van man tot man tussen Conte en Rutte (en Viktor Orban is supporter van Italië). De Hongaarse premier Orban had inderdaad gezegd: ‘Er is een geschil tussen Italië en Nederland … en ik sta achter Italië.’ Daar raakten linkse Italianen een beetje van in de war, want die willen Orban helemaal niet in hun kamp.

Pensioenen

Er wordt onder andere geruzied over de pensioenen. In Italië heb je Quota 100. Dat betekent dat je mag stoppen met werken als je leeftijd en het aantal jaren dat je gewerkt hebt samen 100 zijn. Met pensioen op je 62^ste, als je 38 jaar gewerkt hebt.

Mark Rutte, zo schrijft Libero Quotidiano, is het paard van Troje dat het eigenlijke doel moet bereiken van deze top: de Italianen mogen niet langer 5 jaar eerder met pensioen dan de wettelijke pensioengerechtigde leeftijd van 67 jaar. Overigens denken veel Italiaanse kranten nog altijd dat Nederlanders al op hun 65^ste met pensioen gaan.

Vetorecht

Romano Prodi, oud-premier van Italië en oud-voorzitter van de Europese Commissie, windt er geen doekjes om in Il Messagero:

‘Als besluiten unaniem genomen moet worden, voelt elke dwerg zich een reus,’ schrijft hij, doelend op Rutte die steeds een soort veto uitspreekt. ‘Een land met slechts een paar honderdduizend inwoners kan zo het functioneren blokkeren van een instituut dat honderden miljoenen burgers omvat.’

Nederland, schrijft Prodi, ziet de Europese Unie uitsluitend als een handelsunie, en wil niets weten van politieke en economische samenwerking. Fijntjes merkt hij op dat dat tientallen jaren geleden ook al het geval was. Als de regering in Rome de Italiaanse delegatie in Brussel destijds niet op tijd liet weten hoe er gestemd moest worden, dan was het parool: tegen Nederland stemmen. Want ook al kunnen ze het uitstekend met elkaar vinden, Italianen denken radicaal anders over de Europese Unie dan Nederlanders, aldus Prodi.

Belastingparadijs

Met chocoladeletters kopt Il Tempo: Weg met die Nederlander

De krant adviseert premier Conte om zelf in de aanval te gaan. Dankzij coulante Europese wetgeving hebben honderden Italiaanse bedrijven hun holdings naar Nederland verplaatst waar het belastingklimaat gunstiger is. Zo verdwijnt er voor miljarden aan Italiaans belastinggeld in de diepe zakken van Rutte.

Italië zou de grote Italiaanse bedrijven gewoon kunnen vragen hun vestigingen in Nederland op te heffen en desnoods naar een ander belastingparadijs te verplaatsen. Op die manier kan Italië Rutte dat geld afhandig maken. En reken maar dat het om veel meer zou gaan dan die paar miljard in het herstelfonds. Eens kijken of Nederland dan nog steeds zo hoog van de toren zal blazen.

Verrassend: ook begrip

Maar Il Tempo heeft als een van de weinige Italiaanse media dan plotseling ook begrip voor het Nederlandse standpunt. Wie geld weggeeft mag ook weten wat ermee gebeurt. De Italianen weten als geen ander dat het geld dat zij na aardbevingen altijd genereus schenken, eigenlijk nooit wordt gebruikt voor hulp aan slachtoffers en wederopbouw. Dus als de donateurs de Italianen niet blind vertrouwen, als ze graag een goed plan willen zien en willen controleren waar het geld heen gaat, dan is dat hun goed recht.

Volgens het satirische Dagospia laat Mark Rutte de Italianen betalen ‘voor alle Nederlandse meisjes die ooit tijdens een vakantie aan de Rivièra door Italiaanse flierefluiters genaaid zijn.’ Daarbij zien we een jaren zestig strandfoto van een leuk Nederlands meisje in roze bikini. Haar 50-jarige dochter zoekt nu naar haar Italiaanse verwekker. Vandaar.