Israël-haat is eigenlijk vooral westerse zelfhaat

Als het op selectieve waarneming, demagogie en regelrechte leugens aankomt, ben ik wel wat gewend, sinds ik me met onderwerpen als kernenergie en stikstof bezig heb gehouden, maar het liegen en bedriegen in verband met de oorlog in Gaza slaat echt alles. Het blijft verbijsterend, dat keurige jongens en meisjes die straks ‘hoogopgeleid’ zijn en ooit de bestuurlijke elite van Nederland en andere westerse landen zullen vormen, alle propaganda van de terreurorganisatie Hamas en hun handlangers in het Westen (waaronder de VN) voor zoete koek slikken.

Hamas en de door hen gecontroleerde instanties, inclusief alle Palestijnse journalisten, liegen en bedriegen zelfs nog als ze met de waarheid tactisch beter uit geweest waren. Maar zelfs in die gevallen is er voor hen geen enkele aansporing om zich tot de waarheid te beperken, aangezien ze weten dat hun nuttige idioten in het Westen alles geloven.

Bijvoorbeeld: het schijnt dat er nu schaarste aan drinkwater dreigt in Gaza. Aan het begin van de oorlog speelde dat ook, en dan herinner ik u nog maar eens aan een reportage op de Nederlandse tv, waarin kinderen in Gaza op camera vertelden dat ze zo’n dorst hadden dat ze naar het strand gingen om zeewater te drinken. Dat zoiets de redactie in Hilversum passeert en wordt uitgezonden, spreekt boekdelen over de publieke omroep.

Plaatsvervangende schaamte

Maar de onkunde, goedgelovigheid en vooroordelen van de westerse media kunnen toch niet de volledige verklaring zijn waarom groepen studenten nu schuimbekkend en met een rood waas voor de ogen stennis lopen te schoppen op menige universiteit. Komt het dan door de eigen, gênante onwetendheid van deze intellectuelen in opleiding? Misschien dat net de helft Gaza op de kaart aan kan wijzen. Ik schat dat nog geen tien procent weet, dat ‘openluchtgevangenis’ Gaza, dat al decennia door Israël zou worden afgesloten van de buitenwereld, altijd een landgrens heeft gehad met broederland Egypte. Je kon naar Gaza op vakantie, ook vanuit Nederland, en menige Gazaan ging vanuit dit ‘concentratiekamp’ zelf op vakantie naar andere Arabische landen.

Waarschijnlijk beseft een nog kleiner percentage van die Palestina-bevrijders dat in de ‘apartheidsstaat’ Israël twee miljoen Arabieren en moslims wonen die volledige burgerrechten hebben en voorbeeldig geïntegreerd zijn in de samenleving – en in de IDF, het Israëlische leger.

Dat geschreeuw door megafoons over ‘genocide’ , ‘etnische zuivering’ en ‘apartheid’ waarmee ze zichzelf wijs maken dat ze het geweten van de westerse samenleving zijn, zou bij ieder normaal mens plaatsvervangende schaamte op moeten wekken.

Dan nu de obligate disclaimer: uiteraard kun je ook als redelijk mens kritiek hebben op Israël en hoe die de Gaza-oorlog voeren. Is hun reactie op ‘7 oktober’ nog proportioneel te noemen? Waarom toomt Benjamin Netanyahu de kolonisten op de Westbank niet in? Kan de behandeling door Israël van hun Palestijnse gevangenen wel altijd door de beugel? Is ‘Hamas verschuilt zich achter burgers’ langzamerhand geen vrijbrief geworden om er maar op los te bombarderen?

Daarover kun je verhitte discussies voeren en heftig van mening verschillen, en dat gebeurt volop, zeker ook binnen Israël. Elke oorlog is hel, schone oorlogen bestaan niet; maar goed ook dat men het in Israël en het Westen niet eens is over hoe ver deze oorlog moet worden doorgedreven.

Daar gaat deze column niet over, en wie iets dieper graaft, ziet dat die protesten aan westerse en Nederlandse universiteiten daar eigenlijk ook niet over gaan. De reactie in het Westen op deze middelgrote, ‘slechts’ anderhalf jaar durende oorlog is rationeel beschouwd namelijk buiten elke proportie.

Verstand op nul

De doorsnee burger, twitteraar of politicus heeft geen mening over de genocide in Darfur, over de moorddadige vervolging van etnische groeperingen en christenen in Afrika die nu in volle gang is, over de ene na de andere massaslachting in het Midden-Oosten, en ga zo maar door. Bij al die conflicten is een veelvoud aan slachtoffers (obligate specificatie: waaronder veel vrouwen en kinderen) gevallen, vergeleken met de oorlog in Gaza. Natuurlijk zal iedereen desgevraagd verklaren dat dit vreselijk is en moet stoppen, maar voor die in totaal miljoenen slachtoffers is in al die jaren geen blanke student zijn of haar bed uitgekomen.

‘No Jews, no news’ wordt dan vaak gezegd: als je joden er niet de schuld van kunt geven, interesseert het niemand wat. Toch denk ik dat antisemitisme hier als verklaring tekort schiet. Dat zal veelal kloppen voor de Arabische aanjagers van deze protesten, die de anti-joodse indoctrinatie met de paplepel ingegoten gekregen hebben en nu volledig doorslaan in hun tribale reflexen.

Maar dat verklaart niet het verstand op nul van al die keurige, blanke middenklassemeisjes en -jongens die zich aan onze universiteiten verbeelden dat ze Palestina aan het bevrijden zijn. Zelf zullen ze bij hoog en bij laag volhouden dat dit niets met antisemitisme te maken heeft, en ik denk dat ze in principe gelijk hebben. Hun haat tegen Israël is geen antisemitisme, maar westerse zelfhaat.

De anti-Israëlactivisten zijn loten aan dezelfde stam als de Extinction Rebellion-activisten. Daarom loopt ook Greta Thunberg nu met een geblokte theedoek om haar nek ‘From the River to the Sea’ door megafoons te schreeuwen. XR zegt dat ze de wereld willen redden van klimaatverandering, maar eigenlijk willen ze onze complete westerse maatschappij en economie ontmantelen, omdat die inherent kapitalistisch, racistisch en uitbuitend zouden zijn. Dit sentiment is ook stevig ingebed op universitaire afdelingen sociologie, antropologie en sociale geografie, die voor vrijwel honderd procent bemensd worden door links en extreem-links personeel. ‘Het Westen is slecht en schuldig’ is daar de basismantra.

En dan is er Israël, het enige land in het Midden-Oosten met een westers maatschappijmodel, een westerse economie, en westerse standaarden voor vrijheid van meningsuiting, democratie en culturele en religieuze diversiteit. Israël is te beschouwen als een buitengewoon succesvolle, welvarende voorpost van het Westen in een in veel opzichten achtergebleven, niet-westers deel van de wereld, dus dat mag niet deugen. Het bestaan van Israël als zodanig is een belediging voor mensen die geloven dat het Westen slecht en schuldig is. Daarom moet en zal Israël het toonbeeld zijn van het slechtste wat de westerse beschaving heeft voortgebracht: kolonialisme, apartheid en genocide.

De ergste academische anti-Israël hetzer, de Brit Harry Pettit, is een sociaal geograaf aan de Radboud-universiteit die zijn wetenschappelijke interesse zelf omschrijft als: ‘Het begrijpen van de diverse manieren waarop mensen overleven binnen laat-kapitalistische systemen die hoge niveaus van bestaansonzekerheid en verarming veroorzaken.’ Dat geeft al weinig hoop op een open benadering van maatschappelijke problemen. Zijn benadering van de oorlog in Gaza is ook nogal eenzijdig: Israël is een racistische kolonisator, etnische zuiveraar en genocide-pleger, Hamas doet slechts aan zelfverdediging, en iedereen die daar anders over denkt moet zijn mond houden.

Intimidatie-offensief

Wat dat betreft voegt hij de daad bij het woord: afgelopen week voerde hij op de Radboud een knokploeg aan die probeerde de pro-Israëlische spreekster Rawan Osman tot zwijgen te brengen, en hij zag met veel genoegen dat zijn intimidatie-offensief navolging kreeg op de universiteit Maastricht. Het is typerend voor zijn slag mensen, dat hij openlijk pleit voor het afschaffen van de vrijheid van meningsuiting op dit onderwerp.

Waarom gedogen universitaire bestuurders op de Radboud, en eerder de UvA en andere universiteiten, dit soort praktijken? Waarom wordt Pettit niet ontslagen? Behalve de ruggegraatloosheid die bijna alle Nederlandse bestuurders eigen is, speelt ook hier, denk ik, die typische westerse zelfhaat mee. Die universitaire bestuurders zijn geen antisemieten, maar ook besmet met het idee dat het Westen eigenlijk slecht en schuldig is, en wat die Pettit doet, is eigenlijk wel oké, al kunnen ze natuurlijk niet openlijk instemmen met zijn methodes. Westerse verworvenheden als vrijheid van meningsuiting en universiteiten waar zonder intimidatie debatten gevoerd kunnen worden, dat is in theorie allemaal leuk en aardig, maar niet de moeite waard om je nek voor uit te steken.      

Wetenschapsjournalist Arnout Jaspers  is auteur van de bestsellers De Stikstoffuik (2023) en De Klimaatoptimist (2024), over energietransitie in Nederland. De boeken zijn HIER en HIER te bestellen. Informatie voor media en boekhandel:  info@blauwburgwal.nl.   

Wynia’s Week verschijnt drie keer per week, 156 keer per jaar, met even onafhankelijke als broodnodige artikelen en columns, video’s en podcasts. U maakt dat samen met de andere donateurs mogelijk. Doet u weer mee, ook in 2025? Kijk HIER. Hartelijk dank!