´From the river to the sea…´ roept op tot de vernietiging van het Israèlische land en volk

Context. Ja, laten we het hebben over de context.

De moordpartij in Israël was nog niet voorbij of de pro-Palestijnse beweging in ons land eiste dat we naar ‘de context’ zouden kijken. Het was helemaal geen bloeddorst van een meedogenloze terreurbeweging, maar een woedende uitbarsting van een decennialang geknecht volk in een belegerd gebied. Anders gezegd: vind je het gek? Of preciezer: eigen schuld.

Vredesvlag

De premier en een enkele andere autoriteit durfden nog het recht op zelfverdediging van Israël te benoemen en lieten de Israëlische vlag wapperen. Maar de rest van de boven-ons-gestelden deed liever alsof ze boven de partijen staat en hees de vredesvlag, dat fantasievaandel, ontworpen en gratis ter beschikking gesteld door een man die schathemel rijk is geworden van het bouwen van bunkers.

Burgemeesters in oorlogstijd 2.0. Ze prevelden woorden van nuance en verbinding en hoopten er het beste van.

Dat beste kwam natuurlijk niet, want al snel trokken duizenden demonstranten door steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag die even lieten zien wat zij onder ‘context’ verstaan. Geen vredesvlaggen, maar de banieren van Palestina, de Taliban en allerhande andere jihadistische bewegingen. Geen oproep aan Hamas om de gegijzelden vrij te laten, laat staan om op te houden met het afvuren van raketten op Israël. Nee, Israël werd gewaarschuwd af te zien van represailles, want dat zou genocide zijn.

Mensen van wie je dacht dat ze ingeburgerd zijn en de westerse waarden onderschrijven, betoonden zich ongegeneerd fanatieke aanhangers van terreur en dictatuur. En tussen hun liefde voor Palestina en hun haat tegen joden liep een onzichtbaar lijntje.

Opkrassen

Ze waren niet alleen. Overal liepen ‘witte’ supporters mee, van GroenLinks en SP, van Amnesty en Extinction Rebellion. En niet te vergeten van clubjes als Queers for Palestina die in hun beloofde land nog geen week het leven zouden houden.

Gezamenlijk scandeerden ze de leuze From the river to the sea, Palestine will be free. Want dat was de hoofdboodschap: opkrassen jullie.

Beledigen en provoceren

Natuurlijk besteedde ook de Tweede Kamer aandacht aan de moordpartij van Hamas en de dreigende inval in Gaza. Een uitgelezen moment voor Denk om de boel eens flink op te stoken. Deze partij is in de marge geraakt en staat er in de peilingen niet goed voor. De nieuwe fractieleider Stephan van Baarle is van een aanzienlijk mindere statuur dan zijn voorganger Farid Azarkan die bij vriend en vijand waardering genoot om zijn rol in de toeslagenaffaire.

Van Baarle schrikt niet terug voor de praktijken die Denk in zijn beginjaren een slechte naam gaven: beledigen en provoceren. Kijk maar eens in het recente verkiezingsprogramma van de partij: behalve een landkaart van Palestina zonder Israël ook plaatjes van Wilders achter de tralies en Timmermans in een inbrekerspak met de tekst ‘laat u niet bestelen’. Het is de variant van de filmpjes die de partij indertijd maakte van Kamerleden met een Turkse achtergrond om hen zo in diskrediet te brengen, tot in Turkije.

Deze Van Baarle sloot zijn betoog over de crisis in Israël en Gaza af met een ferm From the river to the sea, Palestine will be free. De kat in de gordijnen. De Kamervoorzitter trad zowaar een beetje op en vroeg Van Baarle deze slogan voortaan achterwege te laten. Dat weigerde hij natuurlijk, wetende dat zijn achterban die zo goed als niet in de Nederlandse politiek geïnteresseerd is, dit wel eens zou kunnen oppikken. Veel stampei hoefde hij verder niet te maken, want daar zorgde zijn oud-partijgenoot Sylvana Simons wel voor.

Furieus verzette deze zich tegen het verbod van de Kamervoorzitter, omdat de rechter kortgeleden zou hebben bepaald dat de slogan niet uitlokt tot geweld of antisemitisme en dus niet strafbaar is. Wat de rechter toestaat, kan de Kamervoorzitter niet verbieden.

Motie-Eerdmans

Die hield echter haar poot stijf. De Kamer debatteerde verder en nam met een kleine meerderheid een motie van Eerdmans (JA21) aan dat de leus de vernietiging van de staat Israël propageert en daarom een oproep tot geweld is. Behalve Denk en BIJ1 stemden PvdA, GroenLinks, Volt, Partij voor de Dieren, Forum, SP en de altijd met Denk meestemmende Liane den Haan tegen.

Het debat was vurig en verleidde Simons ertoe alle decorum overboord te zetten en haar middelvinger op te steken. De ophef hierover – maar dit terzijde –  is wat overdreven. Collega Boswijk van het CDA deed dit indertijd ook al eens, zij het min of meer als geintje. En wie herinnert zich niet de braakbewegingen van VVD-er Hoogervorst? Ook mime hoort bij de Haagse poppenkast.

Hoe zit het nou?

Hoe het ook zij, hoe zit dat nou met die slogan From the river? Is het een serene oproep om het hele gebied om te vormen tot een nieuwe staat waarin moslims, Joden en anderen vreedzaam samenleven of is het een bloeddorstige aansporing om Israël van de kaart te vegen en de bevolking de zee in te drijven?

Heeft Sylvana Simons met haar verwijzing naar de rechter gelijk? Ik durf het niet te bevestigen. Het gaat hier om een zogeheten Artikel 12 Sv-procedure op grond waarvan een burger of organisatie bij het Openbaar Ministerie een klacht kan indienen tegen de beslissing van het OM om een zaak niet voor de strafrechter te brengen.

Een incident

Iemand vond dat het OM een spreker die tijdens de jaarlijkse herdenking van de Nakba in 2021 meerdere keren de From the river-slogan had geroepen voor de rechter had moeten brengen. De klacht kwam twee jaar later bij het gerechtshof ter tafel en die vond dat het OM terecht had geconcludeerd dat er ‘geen sprake was van bedreiging, opruiing of strafbaar aanzetten tot haat’.

Helder? Nee, want de onderliggende stukken zijn zoals te doen gebruikelijk in dit soort klachtzaken vertrouwelijk. Ik heb nog geprobeerd deze stukken in te zien, maar dat is me niet gelukt. Blijft over een beslissing over een incident, twee jaar geleden waarvan de ins & outs voor buitenstaanders waartoe ik Sylvana Simons ook reken, onbekend zijn.

OM doet onderzoek

Ik heb nog wel een filmpje van de demonstratie gevonden en zag een plichtmatig roepende man in een kraampje op een vrijwel ontvolkt plein. Niet wat je noemt een ziedende massa die werd opgejuind om Joden te lijf te gaan. Ik kan me de beslissing van het OM om niet tot vervolging over te gaan wel indenken. In elk geval gaat het lijkt me veel te ver om aan de uitspraak van de rechter een algemene strekking toe te kennen.

Hebben Eerdmans en de Kamervoorzitter dan gelijk en is de leuze in principe een oproep tot etnische zuivering en vernietiging van de staat Israël? Op dit moment doet het OM op verzoek van burgemeester Halsema daarnaar een onderzoek. Formeel weten we de conclusies nog niet, maar we kunnen er al wel wat over zeggen.

Voortbestaan Israël staat op het spel

De omstandigheden zijn heel anders dan twee jaar geleden bij de armzalige Nakba-herdenking. Weliswaar is het nooit rustig aan de grenzen van Israël, maar wat er nu gaande is, is van een heel andere proportie dan toen. Er is sprake van een heuse oorlog waar al duizenden doden zijn gevallen. Escalatie dreigt en het is niet overdreven om te zeggen dat Israël dan voor zijn voortbestaan moet vrezen.

Daar komt bij dat Hamas, dat de oorlog in Gaza heeft uitgelokt, door de EU en dus ook door Nederland als een terroristische organisatie is aangemerkt. Dat Hamas Israël van de kaart wil vegen, staat gewoon in zijn handvest. Hamas erkent de beslissingen van de Volkenbond (1923) en de Verenigde Naties (1947) die aan de gebiedsverdeling en de oprichting van Israël ten grondslag liggen, niet.

Ook vindt Hamas dat alle Joden uit het gebied moeten verdwijnen, met uitzondering van degenen die daar voor de oprichting van ‘de zionistische entiteit’ in 1947 al woonden, een handvol mensen van 76 jaar en ouder dus.

Heel veel duidelijker kun je niet zijn. Vernietiging van de staat Israël en etnische zuivering van het gebied.

Vernietigingsoorlog

De actualiteit, de urgentie, de doelen en de feitelijke oorlogshandelingen ontnemen aan de slogan From the river to the sea, Palestine will be free elke suggestie van vredelievendheid. Het is een dreigement, een aankondiging van een vernietigingsoorlog, het startschot voor een nieuwe Holocaust. Hamas wil – overigens net zoals de PLO – de Israëliërs de zee in drijven. Zo hebben ze het vaak omschreven. Niet From the river to the sea, maar From the river into the sea.

Wie die leus op dit moment aanhaalt, ook in Nederland, weet dit en stelt zich dus achter de uitroeiing van het Israëlische land en volk.

Stukje context. Ik schreef het graag voor u op.

Paul Verburgt schrijft regelmatig in Wynia’s Week over politiek en samenleving. Wynia’s Week wordt mogelijk gemaakt door de donateurs. Doet u mee? Hartelijk dank!