Wie op ‘Pride’ in Amsterdam met de Palestijnse vlag gaat zwaaien, begrijpt niets van LHBTIQ-rechten

De jaarlijkse Pride Amsterdam begon in 1996 als een evenement voor homoseksuelen. Kleurrijke vlaggen en outfits moesten zorgen voor een vrolijke sfeer in het kader van (het vieren van) homo-emancipatie. Aanvankelijk werd Pride georganiseerd ‘om Amsterdam als homo-uitgaansstad te promoten en de vrijheid en diversiteit van onze stad te vieren’.  

Die Pride staat sinds enkele jaren onder druk. Niet alleen omdat groepen radicale moslims dreigen met aanslagen, maar ook door bemoeienissen van extreemlinkse activisten.  

De twee organisatoren kunnen niet met elkaar door één deur 

De gemeente Amsterdam schrijft op haar website: ‘Queer Amsterdam (QA) en Stichting Pride Amsterdam (SPA) organiseren dit jaar samen het nieuwe evenement Queer & Pride Amsterdam.’ Het hele gebeuren duurt volgens de gemeente van 22 juli tot en met 6 augustus. Maar wie naar de website van de Pride gaat, leest dat het evenement plaatsvindt van 1 tot en met 6 augustus. Vanaf 22 juli begint echter al het Queerevenement, dat gescheiden wordt van de Pride. Hoe zit dat?  

QA en SPA kunnen niet met elkaar door een deur, hoewel de woede vooral bij QA lijkt te liggen. Queer Amsterdam is een woke-organisatie. Ze is tegen een ‘westerse visie’, benadert alles ‘intersectioneel’ en ziet ‘dekolonisatie’ als kernpunt in haar ‘strijd’. Zij ziet SPA als een club die slechts de belangen van blanke homoseksuele mannen verdedigt.  

De progressieve gemeente zat kennelijk in een spagaat. De LHB-belangen (lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen) worden nog zelden bedreigd, hun emancipatie is vergevorderd. Wie een evenement wil organiseren dat zich richt op ‘verregaande achterstelling’ kan daarom beter de horizon verbreden, zo lijkt het Amsterdamse gemeentebestuur geredeneerd te hebben.  

Ruim acht ton subsidie 

Dat leidde tot handjeklap: de ene week voor QA, de andere voor de SPA. Van het totale gemeentelijke subsidiebedrag van ruim acht ton gaat echter het grootste deel (zo’n 500.000 euro) naar QA. Annabel Nanninga, gemeenteraadslid van JA21, vatte het op Twitter samen als: ‘Smullen dit. Extreemlinks kaapt #pride, zwakke wethouder zwicht uit angst niet ‘inclusief’ te zijn. Resultaat: Pro-palestijnse (nul homorechten daar maar hee!) activisten krijgen tonnen, iedereen ruzie en twee Prides.’ 

NH Nieuws meldt dat in het queerprogramma van QA ‘veel aandacht [is] voor emancipatie van achtergestelde groepen zoals sekswerkers en transgender personen’. De nieuwe voorzitter van QA, Naomi Pieter, wordt gezien als ‘één van de drijvende krachten achter initiatieven als Kick Out Zwarte Piet, de Black Lives Matters-demonstraties en de Pride Walk’ en daarmee als ‘boegbeeld’ voor de ‘anti-racismebeweging’. 

In dat kader zal op de Dam een ‘Black Pride’ plaatsvinden met als thema ‘Black Futures’. Op de website van het evenement staat: ‘We mogen feest vieren, maar de strijd is nog niet gestreden. Speeches worden afgewisseld met optredens van nationale en internationale Zwarte Queer artiesten.’  

Het is opmerkelijk dat er een sub-evenement wordt georganiseerd op basis van huidskleur. Wellicht eens te meer aangezien de artiesten op huidskleur worden geselecteerd. Het evenement lijkt werkelijk over zwarte trots (pride) te gaan, want  ‘zwart’ wordt zelfs met een hoofdletter geschreven. Je vraagt je af wat er zou zijn gebeurd als iemand op de Dam een Blanke Pride had willen organiseren.  

Hoe zit het nou precies met de pro-Palestina-ideologie van QA? ‘Onder de paraplu van SPA valt het Zero Flags Project,’ schrijft Het Parool . Daarbij wordt ‘elk jaar het aantal vlaggen getoond van de landen waar homoseksualiteit nog altijd strafbaar is. Vorig jaar waren dat er 72, dit jaar 69. Het idee: elk jaar minder vlaggen, tot de ideale wereld, met zero flags.’  

Ook de Palestijnse vlag staat op de zwarte lijst. Een goeie reden om er niet feestelijk mee te gaan zwaaien. Maar daar denken ze bij QA anders over. Voor de queers is de LHBTIQ+-emancipatie slechts een deel van haar boodschap: zij strijden tegen iedere vorm van vermeende onderdrukking. Daarom krijgen zwarte queers een eigen evenement, op basis van huidskleur. En zo wordt ook aandacht besteed aan de Palestijnse gebieden, die worden gezien als ‘goed’ in de strijd tegen het ‘kwaadaardige’ Israël.  

Dat homo’s in Tel Aviv veiliger zijn dan in Amsterdam kan niet iedereen verdragen 

Op een zwoele avond in het voorjaar van 2022 zat ik samen met en goede vriend op een terras in Tel Aviv. Twee tafels verder zat een aantrekkelijke jonge vrouw. Ze was uit met een stel homoseksuele jongens en een herdershond, die ook een stoel op het terras bezet hield. De jongens zoenden elkaar intens. 

Toen één van hen even weg was, zoende de vrouw even intens met de andere jongen. Toen de andere jongen terug was, vroeg ze mij om een foto te maken van haar gezelschap met mijn mobiel in plaats van de hare (u begrijpt vast waarom). Mijn reisgenoot grapte: ‘Stel dat je dat had gedaan: dan had je een wilde avond gehad met die meid, twee homo’s én een hond.’ Ondenkbaar in moslimlanden.  

Dat Israël Tel Aviv als wereldwijde LHBTIQ+-hoofdstad heeft, kunnen de woke-queers moeilijk verdragen. Wie Tel Aviv bezoekt ziet dat homo’s er aanzienlijk vrijer en veiliger zijn dan in Amsterdam. Alleen in orthodox-joodse kringen is voor homoseksualiteit of transgenderschap geen ruimte. Maar in moslimlanden is daar überhaupt amper ruimte voor: omdat de islamitische cultuur dat in de weg staat. Wie door de Palestijnse gebieden rijdt of wandelt, komt geen regenboogvlaggen tegen en ziet nergens mannen hand in hand lopen.  

De Palestijnse vlag gaat niet samen met homoseksualiteit. Het is daarom absurd om er tijdens een pride-evenement mee te gaan zwaaien. Wie dat toch doet misbruik niet alleen Pride Amsterdam, maar ook de overheidsgelden die het evenement mogelijk maken.  

Bart Collard is criminoloog en publiceert regelmatig in Wynia’s Week. 

De donateurs maken Wynia’s Week mogelijk. Doneren kan op verschillende manieren. Kijk HIER. Hartelijk dank!