De D66-leden waren Sigrid Kaags ‘nieuwe leiderschap’ helaas niet vergeten (en andere klepperende deuren)

Pas achteraf weet je of jouw tijd het begin van een nieuw era was. Elke dag verschuiven er talloos veel panelen, maar welke paneel is de poort naar het volgende tijdperk? En welke was alleen maar een klepperende deur?

U en ik weten het niet en zij die boven ons zijn gesteld, ook niet. Dat is een grote last voor onze autoriteiten. Want waar wij ons kunnen permitteren een tijdje rustig af te wachten, menen zij dat het hun taak is met panelen te schuiven. Als er niets beweegt, denken ze zelfs dat ze hun werk niet goed doen. Een gevoel dat wij graag of onbedoeld aanjagen door te roepen dat niets deugt en alles anders moet.

We vermijden hier natuurlijk om enige compassie voor onze politici en bestuurders te tonen, maar onder elkaar willen we wel toegeven dat we soms met ze te doen hebben. Op voorwaarde, dat ze niet overdrijven of de boel bedotten.

Een vrijwel onvervulbare conditie, zo blijkt, waarmee onze inschikkelijkheid ook direct verdampt.

Ruben

Neem nou zo’n Ruben Brekelmans van de VVD-fractie. Er moest van hem een asielstop komen. Als de eerste de beste verkoper liep hij alle talkshows af en twitterde zich een ongeluk. Zou het lukken, dan was dat echt een schuivend paneel, maar na een toespraakje van ‘pappa’ (Rutte) bleek het een klepperende deur. Neem je verlies, zouden u en ik zeggen, maar nee, Ruben ging golfjes maken in zijn badje.

Triomfantelijk berichtte hij afgelopen week dat niet minder dan drie (3) moties van hem waren aanvaard om de asielinstroom te beheersen. Alsof hij niet noest doorwerkte aan het schuiven der panelen! Schone schijn, want de enige motie die nog iets om de hakken had (het kabinet moet in Europa gaan ijveren voor een gezamenlijke aanpak van een intensievere interne grensbewaking, zucht) werd niet door coalitiegenoten D66 en ChristenUnie gesteund.

Dag Ruben. Wees ’s een tijdje stil.

Wieke

Het regent moties in de Tweede Kamer en u en ik weten dat het niet goed voor onze gezondheid is om ze allemaal te lezen. Dat kost weinig moeite want de meeste halen niet de publiciteit en dat is onze volksvertegenwoordigers van harte gegund. Soms komt er wel eens een boven water, veelal dankzij een trots Kamerlid dat meent een paneel te hebben verschoven.

Deze week hadden we er weer een, van Wieke Paulusma van D66. Seks is een mensenrecht, vindt ze, en daarom moet de Staat ervoor zorgen dat mensen met een beperking toch aan hun trekken komen. Ik las voor u de motie en – verwijt het me – het eerste dat opviel was dat die was ingediend door ‘het lid Paulusma’. Hoe het ook zij, het kabinet moet onder meer de opleiding van ‘sekszorgers’ gaan regelen. Een soort PABO dus.

Aangenomen, zij het met de tegenstem van coalitiepartijen CDA en ChristenUnie.

Klepperende deur nummer zoveel.

Lisa

Het leidt niet tot zelfbeperking. Er gaat geen dag voorbij of iemand denkt de weg naar de toekomst te hebben gevonden. Vooral bij D66 zijn ze er dol op. Op het congres van vorig weekend bijvoorbeeld werd een voorstel aanvaard om een wet te maken die 80% van de bevolking garandeert dat het een gelukkig en gezond leven kan leiden. Dus 20 procent niet, zo ongeveer de aanhang van PVV en Forum.

Geluk moet natuurlijk niet te gek worden!

En het Kamerlid Lisa van Ginneken van D66 wist haar partijgenoot en minister voor Rechtsbescherming, Franc Weerwind, enthousiast te krijgen om onze wetgeving ‘genderneutraal’ te maken.

Raadsheer, goed huisvader, dat is ‘niet meer van deze tijd’ aldus de bewindsman die daarmee de preoccupatie van Van Ginneken verhief tot schuivend paneel. Of meneer nog tijd vindt om de klem zittende panelen op zijn werkterrein los te wrikken, is geen vraag. Zelfs de briefwisseling tussen twee gedetineerde topcriminelen wist hij niet tegen te houden.

Sigrid

Sluiten we af met dat andere D66-paneel dat ook kwam vast te zitten, het nieuwe leiderschap van Sigrid Kaag. Het was – toegegeven – een vondst en vooral ter linkerzijde meende menigeen schuivende geluiden te horen. Maar toen Kaag eenmaal op de troon zat, werd het stil.

Tot schrik van Kaag en het hoogste partijkader bleken de leden van D66 het nieuwe leiderschap wel serieus te nemen en vroegen om een nadere concretisering. Het leidde tot een commissie en bij de partijtop ongetwijfeld tot de hoop dat ze er nooit meer wat van zou horen. Niet dus. Die commissie gingen met jan en alleman praten en produceerde afgelopen week een rapport.

Piëteit boven alles, zeggen u en ik graag, dus we zwijgen over de inhoud. Te meer omdat we niet één zin zouden kunnen produceren die is blijven hangen. Wie wel eens een managementboek heeft gelezen, zal niet verbaasd zijn.

Uitsluitend open deuren.

Dat is weer eens wat anders dan schuivende panelen of klepperende deuren.

Wynia’s Week is er twee keer per week, 104 keer per jaar. Met dank aan de donateurs. Doet u mee? Hartelijk dank!