‘The Great Awokening’ – de verschuiving van klasse naar ras

Het lijkt niet mogelijk om aan racisme te ontkomen, of je wilt of niet, je bent per definitie schuldig. Volgens Robin DiAngelo auteur van White Fragility ben je als blanke, (‘wit’ moet het uiteraard zijn volgens dit nieuwe geloof) altijd schuldig.

Robin DiAngelo is zelf blank, en haar identificatie met zwart totaal. Blank is voor haar een monolithische categorie, die systematisch zwart onderdrukt. Ze ziet blank als een ongedifferentieerde groep, die per definitie verkeerd is gesocialiseerd.

Mocht je hier tegen in het geweer willen komen, dan ontken je je ware racistische aard. Het lijkt wat op het ‘vals bewustzijn’ zoals Marx dat zag. Ook daar was geen ontkomen aan. Maar er is nog een overeenkomst. ‘Blank’ is niet alleen een monolithische groep, maar een groep van ‘zondaren’. Socialisatie van blank leidt per definitie tot racisme.

Black Lives Matter

Veel van dit denken lijkt afkomstig van de Black Lives Matter (BLM) beweging in Amerika die zich uitdrukkelijk als Marxistisch presenteert. ‘Zwart’ heeft de plaats van Marx’ proletariaat ingenomen. Als je het kapitalisme wilt afschaffen, dan betekent dat volgens hem ook de vernietiging van het kerngezin.

Het kerngezin is dus niet populair, verbonden als het is met het kapitalisme. BLM is voorstander van een extended family, een ondersteunende groep, niet per se familie, die gezamenlijk kinderen opvoedt en elkaar helpt.

Ze verwerpen de Western-prescribed nuclear family, en zoeken hun heil in ‘dorpen’ die voor elkaar, en in het bijzonder voor hun kinderen, opkomen. Dat heeft overigens weinig te maken met het Sovjet-communistische opvoedingsideaal, maar meer met het grote aantal zwarte eenouder gezinnen in Amerika.

Dit standpunt over het kerngezin is overigens later weer van de website gehaald, kennelijk schrok het te veel af. Volgens BLM hebben de zwarte bevrijdingsbewegingen vooral goed uitgepakt voor de zwarte heteroseksuele, cisgender man. Vrouwen, queer en transgenders hebben er volgens BLM weinig aan gehad. BLM wil zich uitdrukkelijk inzetten voor deze groepen.

Reflexiviteit

Ook wetenschappelijk denken is verdacht, want typisch iets voor Westerse blanken. Aziaten horen daar overigens ook bij, die zijn ‘white adjacent’. Bij Ibram Kendi is het niet veel anders, mocht je het in je hoofd halen je racisme te ontkennen, dan is dat karakteristiek voor je racisme. Diversiteit wordt op die manier een tweedeling, die iedere vorm van reflexieve diversiteit onmogelijk maakt.

Wat we op dit moment nodig hebben, is dat laatste; reflexieve diversiteit. Een meervoudigheid aan ideeën, opvattingen en open discussies. Maar daar lijkt het nog niet van te komen. ‘Diversiteitscursussen’ schieten als paddenstoelen uit de grond. Bedrijven en overheid zijn de grote afnemers. Zelfs Defensie lijkt er niet aan te ontkomen.

Europa

Hoe is het gesteld met de politieke correctheid en de woke ideologie op de Europese universiteiten? De invloed van woke uit de Verenigde Staten is rampzalig voor het huidige hoger onderwijs. De voorbeelden zien we iedere dag op het internet, Twitter is er druk mee. De situatie aan de Amerikaanse universiteiten is verontrustender dan hier in Europa. Maar je hoeft tegenwoordig niet ver te zoeken.

In Engeland ging Kathleen Stock onlangs voor de bijl. Kathleen Stock, filosofie-professor aan de Universiteit van Sussex trad terug, nadat de studenten haar het leven zuur hadden gemaakt met posters en graffiti omdat ze gezegd had dat genderidentiteit niet per se belangrijker is dan de biologische sekse als het over wetgeving en politiek gaat. Hoewel de faculteit haar steunde vertrok ze.

De trans-studenten zien dat als een ‘massive win for Sussex LGBTQ+ students’. De Labour MP Taiwo Owatemi was ‘concerned’ over Stock’s rol voor de LGB-alliantie. Maar, ze wilde geen oordeel vellen over haar werk. En zo kun je wachten op de volgende die de universiteit kan verlaten.

De KNAW

In een discussie met Josse de Voogd zegt KNAW-president en hoogleraar Griekse taal- en letterkunde Ineke Sluiter dat zij positieve kanten aan het ‘woke’ denken ziet op de Universiteiten. Ze ziet een zelfbewust nadenken van de jongere generatie. Bestuderen we de goede dingen en doen we dat op de goede manier, vraagt ze zich af? De Voogd oppert voorzichtig of de goede dingen ook kunnen omslaan in hun tegendeel. Het ‘bestuderen van de goede dingen’ is een inhoudsloze opmerking, wat is dat precies?

Als je te maken krijgt met deze uit Amerika overgewaaide ideologie, dan mag je toch meer verwachten van een KNAW-bestuurder dan het ‘bestuderen van de goede dingen’. Met een vage verwijzing naar zelfbewust nadenken ben je er niet.

Sluiter komt niet verder dan dat studenten zich zelfbewust moeten ontwikkelen. Er is helemaal niemand die het daar mee oneens zal zijn. Maar het gaat volledig voorbij aan alles wat woke in feite is, een dichtgetimmerde ideologie, van ‘wij’ tegen ‘zij’.

Islam

Toen Ruud Koopmans, hoogleraar aan de Berlijnse Humboldt Universiteit, twee jaar terug zijn boek over de invloed van de fundamentalistische interpretatie van de Islam publiceerde, kreeg hij te maken met kritiek van binnenuit. De reacties van de Trotskistische studenten aan de Humboldt Universiteit op zijn sociologisch onderzoek beloofden niet veel goeds. Je kunt er overigens van uit gaan dat ze alleen de achterflap gelezen hebben. Dat is meestal standaardprocedure bij activisten.

Koopmans’ onderzoek behelst empirische sociologie. Empirische sociologie heeft een toetsing in de empirie (statistische analyse) – je veronderstellingen of theorieën worden verworpen, of niet. Literatuur, oude en nieuwe talen, genderstudies, antropologie, filmwetenschap, MBA’s etc. toetsen echter niet, maar zijn verhalend.

Het lijkt op filosofie, filosofie heeft altijd ‘het gelijk aan haar zijde’. Zolang het binnen haar conceptueel veld blijft. Er is geen empirische toets mogelijk. Filosofen strijden (over het algemeen) met elkaar, niet met empirische wetenschappen. Bij wetenschapsfilosofen ligt dat anders. De exacte wetenschappen zijn empirisch beter uitgerust, de verhalende wetenschappen zijn veel moeilijker te controleren op validiteit. Nonsens loopt er makkelijk naar binnen.

Gender

Met discussies over gender is het niet veel anders. Gender is zelfs een onbespreekbaar onderwerp geworden door de uitzinnige politisering, biologisch verschil wordt weggepoetst door genderideologen. Toen J.K. Rowling, de auteur van de Harry Potter serie, Maya Forstater steunde in haar uitspraak dat onze biologische seks niet veranderd kon worden, ontstond er een storm op Twitter.

Forstater werd uiteindelijk ontslagen, en Rowling verloor een groot deel van haar fanclub. Vervolgens verloor Sasha White van de Tobias Literary Agency haar baan omdat zij een ondersteunende tweet voor Rowling plaatste.

Genetische differentiatie

Dat genetische differentiatie tussen grote cohorten mensen een rol speelt is aan de orde in Charles Murray’s recente boek, Human Diversity (2020). Er heeft een wetenschappelijke revolutie plaats gevonden op het gebied van genetisch onderzoek; in 2008 veranderde het Human Genome Diversity Project de wereld van de genetici. Het onderzoeksproject liep van 1990 tot 2003, een internationale groep wetenschappers legde voor het eerst het menselijk genoom vast. Voor Murray is het een van de belangrijkste ontwikkelingen die zijn huidige inzichten mogelijk maken.

Genetica en neuroscience hebben de 1970/80  denkbeelden onderuitgehaald waar gender en ras volledig sociaal bepaald zijn. Dit blijkt maar ten dele te kloppen, er is sprake van een belangrijke genetische component. Onze biologie is uit het verhaal weggeschreven. Murray’s boek wordt geboycot, zowel hier als in Amerika.

Evenals Koopmans is dit ook een empirische studie, Murray brengt in dit boek een ongekende hoeveelheid genetisch onderzoek bij elkaar. Meer nog dan bij Koopmans moet je in staat zijn grafieken en tabellen te lezen, statistische kennis te hebben, complexe relaties te volgen, en bovenal open staan voor een dramatisch ander perspectief op ‘nurture’ en ‘nature’ dan je gewend bent.

Dit soort onderzoek kan inderdaad misbruikt worden. Maar de weerstand tegen dit soort onderzoek zit vooral bij de academische intelligentsia, de politiek en de journalistiek die zelf de hele wereld over reizen en overal op hun congressen en partijen anderen tegenkomen die van hem of haar verschillen. En die verschillen zondermeer accepteren en altijd even interessant vinden.

Meer artikelen van Arie Graafland over de Amerikaanse bronnen voor de woke-invasie in West-Europa vindt u HIER. Steunt u de broodnodige,  nuchtere berichtgeving over de hypes die over de westerse samenlevingen rollen? Wordt dan donateur van Wynia’s Week. Dat kan HIER. Hartelijk dank!