Urgenda begint een Ministerie voor Klimaat en Inkomen

De kans dat Urgenda ook zijn tweede procedure tegen de Staat wint, lijkt me vrij groot. Het gaat mevrouw Minnesma vast lukken om aan te tonen dat ons land ook dit jaar de klimaatdoelen niet haalt. In de schijnwereld waarin het klimaatbeleid is terecht gekomen, gaat het weliswaar om cijfers ver achter de komma, maar daar komt ze wel uit.

Bovendien vindt Urgenda een gewillig oor bij de rechters in Den Haag. Die staan bekend als een activistisch clubje dat het niet zo nauw neemt met de machtenscheiding.

Des te nauwer trekken deze rechters de grenzen rond Nederland. Ze denken kennelijk dat Nederland een eigen klimaat heeft dat losstaat van de landen om ons heen. Dat is onzin zoals iedereen weet. Hoe het ook zij voor rechters is het een mooi hulpmiddel om de Staat de schuld te geven. Causaliteit noemen ze dat.

Mevrouw Minnesma wil nu geld zien. In de media liet ze optekenen dat ze de eerste keer nog geen dwangsom had gevraagd – had iets met ethiek of zo te maken – , maar die coulance of ethiek is voorbij. Wie niet horen wil, moet maar voelen.

En de Staat? Hulpeloos.

Ik heb een grote hekel aan het juridificeren van beleid zoals Urgenda doet, maar mevrouw  Minnesma heeft Rutte wel bij zijn staart. Ze heeft hem een juridische steeg in gelokt waar zijn bewegingsruimte enorm beperkt is. Zij bepaalt het spel.

Wat Rutte al direct na het eerste vonnis had moeten doen, was naar de Tweede Kamer stappen en ervoor zorgen dat rechters zich niet met (klimaat)beleid bemoeien. Maar dat is niet de stijl van onze premier en dat heeft mevrouw  Minnesma goed in de gaten.

Rutte is iemand die speelt op ‘zien komen’. Altijd, overal, steeds weer. Totdat ie vast zit en dan buigt hij. We mochten dat laatst weer zien: opeens werd mevrouw Minnesma ontvangen op het Torentje. Het kan nog zijn dat ze hem alleen maar wilde bedanken voor de royale overheidssteun, maar er zal wel gedeald zijn over de formatie.

Door een juridische fictie mag Urgenda zich namelijk beschouwen als representant van het algemene klimaatbelang, minstens zo belangrijk als kiezers zoals u en ik. Kat in het bakkie.

Mevrouw Minnesma die begiftigd is met het gelijk van een orthodox gelovige, zal de rechtszaak desalniettemin doorzetten en dus komt die dwangsom er wel.

1000, wellicht 2000 miljoen…

Ze wilde eerst niet zeggen hoeveel ze verwacht, maar na wat aandringen kwam ze uit op een miljard, wellicht twee miljard euro.

Een miljard, ik zeg het even voor de rechters in Den Haag, is 1000 miljoen. Twee miljard is 2000 miljoen.

Wat moet je daarmee als klein actiegroepje? Urgenda heeft een kleine 20 medewerkers en nog een stel vrijwilligers in het land. Ze wordt rijkelijk gesponsord door de Staat en vooral door de zeer politieke Postcodeloterij. Nog meer geld hebben ze voor zichzelf niet nodig, lijkt me.

Dus even nagevraagd bij mevrouw Minnesma. Ik citeer haar letterlijk, want voor je het weet word je gedagvaard.

‘We gaan een aparte entiteit opzetten voor het benutten van de dwangsom, mocht die komen, en gebruiken al dat geld voor verdere reductie van broeikasgassen. Binnen die entiteit zullen besluiten genomen worden over benutting van die eventuele gelden. We vinden het niet netjes om daarop vooruit te lopen. Maar als voorbeeld kunt u denken aan het helpen van mensen met lagere inkomens. Een overheid kan niet zomaar zonnepanelen weggeven aan mensen die ze zelf niet kunnen betalen. Dat zou zo’n entiteit wel kunnen.’

We wisten al dat Urgenda niet veel op heeft met de democratie. Oprichter professor Jan Rotmans heeft meermalen gezegd dat de planeet niet te redden valt met democratische procedures.

Minnesma’s ministerie

Geholpen door rechters die lak hebben aan de machtenscheiding, is de eerste stap gezet naar een buitenparlementaire structuur. Tweede stap wordt het incasseren van miljarden geld van de belastingbetaler. Next level is de oprichting van een soort Ministerie voor Klimaat en Inkomen dat dit geld gaat weggeven aan armlastigen, mits ze er zonnepanelen voor kopen.

The Great Reset, maar dan geprivatiseerd, met uw en mijn geld, bereidwillig beschikbaar gesteld door de rechterlijke macht.